________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
આગળ વધે છે. જે નારીને પ્રશસ્ત થવાને માટે વક્તા સાધુ મટી મેટી વાતો કરે છે અને મોટા ઉપર્યુક્ત અવાર કે સાધન કામે લગાડવામાં આવે તે મેટા આકર્ષક વ્યાખ્યાન આપે છે પણ જ્યારે આ નારી કદિ પુરુષ કરતા પાછળ રહે નહિ. નારીને પ્રશ્ન પર વિચાર કરવા પ્રસંગ આવે છે ત્યારે સમાજમાં સદા આદર હેવો જોઈએ. સમાન સ્થિતિનું પૂર્વાનુગત (પરંપરાગત) એમ કહીને મૌન ગ્રહણ કરી ભાન કરાવવા માટે પ્રાણ પુરુષોએ પહેલાની જેમ લે છે. શરીર તે આત્માને ધારણ કરનારું સાધન છે,
યત્ર નાર્યસ્તુ પૂજ્યન્ત રમત્તે તત્ર દેવતા” ઘર છે. તે ઘરના સ્વામીની કદર નહિ કરીને ઘરની એ લેકોક્તિને આદર કરવો જોઈએ. દુનિયામાં સ્ત્રીને પ્રધાનતા ગણવી એમાં વિદ્વત્તા નથી. મારી મુક્તિને ઘણું ખરૂં પુરુષોની પછી સ્થાન મળતું રહ્યું છે હામી સંપ્રદાયોએ તે વર્તમાન દ્રવ્ય, ક્ષેત્ર અને કાળ અને મળે છે. જો કે જલયાન ડૂબવાને વખતે જોઈને ફરી આ વિચારમાર્ગ પર આવવું જોઈએ. ડૂબતા માણસેમથી કે આગ લાગવાને સમયે બળતા દિગમ્બર પિતાને વીર પ્રભુના દિગમ્બરના અનુમાણસોમાંથી સૌ પ્રથમ સ્ત્રી બાળકોને બચાવવાને યાયી હોવાની ઘોષણા કરે છે. દિગંબર, કેવળ નિયમ સનાતન છે, પરંતુ પુરૂષ પિતાના અહમાં નગ્નત્વને જ કહેવામાં આવે તે અન્ય સંપ્રદાયના નગ્ન આ બધા નિયમોને ધ્યાનમાં રાખીને આજ પિતાની સાધુઓને તેઓ સન્માન કેમ કરતા નથી? હું વૃદ્ધિદાત્રી નારી સમાજને ઠોકર મારે છે. આ મેટું કોઈ પર આક્ષેપ નથી કરતા. પોતે દિગમ્બરને આશ્ચર્ય છે કે આખી દુનિયા નારી-સર્જનાનું મુખ્ય હામી છું પણ દ્રવ્ય દિગંબરત્વને નહિ, પરંતુ ભાવ અંગ છે, તે પણ તેના તરફ ઘણાની દૃષ્ટિ રાખ- દિગંબરવને છું. નિગ્રંથ સાધુ થવસ્ત્ર કે નિર્વસ્ત્ર વામાં આવે છે.
હેવા છતાં હંમેશા દિગંબર જ છે. દિગંબર સાધુ શ્વેતામ્બર પરંપરા પ્રમાણે નારી તીર્થકરને પુરૂષ કેવળ વસ્ત્ર ન રાખવાને કારણે દિગંબર નથી બનતા, અને નારી બધા વંદન કરે છે, પછી ભલે તે સાધુ પરંતુ આંતરિક રીતે નિઝન્ય થવાથી બને છે. પરિગ્રહ, હેય કે સાધ્વી, અને તેમનાથી ઉમરમાં તથા દીક્ષામાં મમતા અને મોહને ત્યામ એ પ્રથમ પ્રશ્ન છે. દિગમ્બર મેટા હેય. પરંતુ તીર્થકર સિવાય સ્ત્રી આચાર્ય, સાધુઓની પાસે શરીર તેમજ ધર્માધના રૂપ ઉપાધ્યાય વગેરે રૂપમાં તે તીર્થસંચાલક બની મેરપીછ અને કમંડળ રહે છે. ગ્રન્થ, શાસ્ત્ર, શ્રાવક, શકતી નથી. આજના દીક્ષિત નાના સાધુને માટે શ્રાવિકા અને સાધવીઓને પરિગ્રહ પણ અહીં તહીં દીક્ષામાં મેટા સાધવી પણ વંદનીય છે. પરંતુ દીર્ઘતમ દષ્ટિગત થાય છે. તે મહાન નિગ્રંથ છે જે વસ્ત્ર સ્થવિર લાવીને માટે તત્કાળ દીક્ષિત સાધુ વંદનીય છે. હિત કે સહિત હેવા છતાં પણ મમતા રહિત હેય. એમ શા માટે? જયારે વ્યવહારમાં માતાને પ્રણામ આપણે દિગમ્બર અને વેતામ્બરનો બે મીટાવવાને કરવાને ઉલેખ સુ અને આગમ ગ્રન્થમાં વર્ણવી છે, અને એ મીટાવવાના કાર્યમાં પ્રાન અને નિન્ય યેલ છે પરંતુ એજ માતા શારયાગી આભાનુ વિરક્ત માનવ અધિક ઉપયોગી છે. મારું નામ રાગી, મહાવ્રતધારિણું બને તે તેની પછીના દીક્ષિત નિવેદન છે કેસાધુ પણ તેને વંદન નથી કરતા. આને વીર શાસનની ભાવે જિનવર પૂજિયે, ભાવે દીજે દાન, છાપ લગાવીને આચાર્યોએ પિતાના અહમની પૂજા ભાવે ભાવના ભાવિયે, ભાવ કેવલ જ્ઞાન. કરી છે. અને પુરૂષોની પ્રધાનતા રાખવાને માટે ભાવનાઓને મહત્વ આપનાર મહાવીરના સર્વ સમાચારી બનાવી છે. તેનું પાલન આજ સુધી અનુયાયી દ્રવ્ય ભેદને ભૂલીને શિષ્ય નારી મુક્તિને કરવામાં આવે છે.
પ્રશ્ન હલ કરે. શરીરથી નારી માનીને તેને આમાથી ગુણપૂજક સમાજ લિંગપૂજક બની શકે છે. પણ મારી જ માનવી એ જૈનત્વ અને નિગ્રંથની બાચાર્યપ્રવર, પ્રવર્તક, ગણી, ઉપાધ્યાય અને પ્રખ્યાત અવજ્ઞા કરવા બરાબર છે. “પિ વા પર
૨૮
આત્માના પ્રકાશ
For Private And Personal Use Only
