Atmanand Prakash Pustak 002 Ank 02

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 3

ચિંતામણી.
દુખિત રિથતિ જોઈ તેના કમલ હૃદયમાં અનેક શેક કામ છે ઉડવા લાગી, “અડ, માતા પિતાનું કયું પુત્રવારસલ્ય ! કે પવિત્ર પ્રેમ ! મનુષ્યનું મન કેવું મોહ અને પ્રેમથી બનેલું હોય છે એ પ્રેમ અત્યંત અદબુત વસ્તુ છે, જેમ સરિતા પહાડમાંથી નીકળી તે ભૂમિનો પંક ધારણ કરી અપવિત્ર થાય છે, તેમ મનુષ્યનું હૃદય પણ ધર્મને છોડી આવા મહાત્મક પ્રેમના અનુસરણમાં જઇને સંસારના કલંકને એની સાથે મિશ્રિત કરીને તેને અપવિત્ર કરીને ને એ છે. માનસિક આશામાં લુબ્ધ થયેલ મનુષ્ય આ મલિન પ્રેમના અનુ સરણમાં ઘસડાઈને પાપાત્મક અનેક જાતના લાંછન ધારણ કરે છે, છેવટે એ મહાત્મક પ્રેમના પ્રેરથી પ્રાણાંત પર્વત તરફડીઆ મર્યા કરે છે. મારા સ્વામી કદિ ઉત્તમ માર્ગ સાધવાને વિચાર કરી આમ અચાનક ચાલ્યા ગયા તે ઉચિત કાર્ય કર્યું નથી. પોતાના પુત્ર વત્સલ માતા પિતા આવી મહાત્મક દશામાં દુઃખી થાય તે નહીં ગણકારતાં આત્મ સાધનમાં પ્રવૃત્ત થવું, એ સત્યુગનો ધર્મ નથી. પુત્ર પોતાના માતા પિતાને યાત્રજવિત રૂણી છે. જેમ જંગમ તીર્થ માતા પિતા સંતુષ્ટ થાય તેમ આજ્ઞાધીન પુત્રે કરવું જોઈએ. માતાપિતા એ દુપ્રાપ્ય વસ્તુ છે. કદિ તેઓ સાંસારિક સેવાર્થમાં લુબ્ધ થઈ પુત્રને પરલેક સાધનરૂપ ચારિત્ર સાધવા આજ્ઞા ને આપે તે પુત્રે આમ અવધીરણા કરવી ન જોઈએ. સંસારી જીવ જે સંસારના ચિત્ર શિવાય બીજુ કઈં હૃદયમાં ધારણ કરવાને અધિકારી નહીં હોત તે સંસારમાં અતોંદ્રિય ઐશ્વર્ય વાલી પ્રતિમાની પૂજા અને ગુરૂ જનની સેવા કેવલ ક૫ના જણાત, ધર્મ કેવલ બહારને આડંબર જણાત, આ સંસારમાં જો ધર્મ છે તે નિશ્ચય નિસ્વાર્થ એમ પણ