Ashwadhatikavya

Author(s): Nilanjana Shah
Publisher: ZZ_Anusandhan

Page 10

67 प्राचीनो द्वारा उपासना करवा योग्य रहेला, वडने आशरे रहेता आचार्य ( दक्षिणमूर्ति शिव) पासे मोक्षना सुखनी याचना कर.
४. कुंठित बुद्धिवाळो, दारुना पीठामां आसक्त, एवो मनुष्य पण अहीं तालेवंत थाय छे, ज्यारे गुणोना भंडार जेवा मनुष्यने एक चणोठी जेटलुं पण सोनुं मळतुं नथी. झांझरथी रणकतां चरणोवाळी, तांजोरनी अधिष्ठात्री, ताजा कमळी समां नेत्रो धरावती हे, देवी तुं जागती रहीने जीती रही छे ? जाणी जोईने उंधे छे ? हे शिवे ! आ बधुं शुं खरेखर सारुं छे ?
५. हे अंग ! तुं हाथी, घोडा, पायदळथी सेवाती राजाओनी उद्यान भूमिमां नोकर बनीने भमे छे, छतां नथी तारा शरीर पर ढांकवानुं वस्त्र के नधी तारा मोंमा पान ! मुकुटना रत्नोनी श्रेणीथी जेमनी जटामांनो चंद्र खूब लाल रंगनो थयो छे तेवी चंदनना लेपथी शोभता शरीरवाळी, हाथीना जेवी चालवाळी, देववधूओथी स्तुति कराती, शिवा (पार्वती) नी भक्ति कर.
६. हे पंडित श्रेष्ठ ! उदरभरणने अनुलक्षीने तुं वेश्याओना कह्यागरा, कपटी, माथाफरेला अविवेकी, धनवान रूपी चांडाळोना घरनी भूमि उपर लाठीना प्रहार शा माटे खाय छे ? हे जड ! अर्धचन्द्रथी शोभता मस्तकवाळी, देवाना समूहो जेना चरणकमळने पूजे छे एवी भंडासुरनी शत्रु, कोमळ स्वभाववाळी, अखंड, चिद्रूपिणी अने आत्माने सुख आपनारी देवीनी तुं
उपासना कर.
७. धन उपर अतिशय आसक्तिवाळा, तें राढापुरी (बंगाळनी एक नगरी) मां प्रवेश कर्यो, तेवी रीते सूर्यना प्रखर तापना परिणामरूप अतिवृष्टिना झापटां पण ते सहन कर्या. रे मूढ ! तेम करीने पण तने शुं फळ मळ्युं ? उलटुं, खुल्लु देखाई आवतुं घडपण ज माथे वहोर्यु. तो पछी जन्मना दुःखना हरनारा, कार्तिकेयना पिता अने संग्राममां मेरुपर्वतना धारक परमेश्वरनी स्तुति तें केम न करी ?
८. हाथी, घोडा वगेरेनी चितामां तुं परोवायेलो रहे छे. अरे! तेनाथी तो तने शुं फळ मळ्युं ते कहे, अरेरे! आ बधुं क्यांय जतुं तो नहीं रहे ने, एवो भारे संताप तने पीडे छे, हे तात ! आ बधुं कायम खराब परिणाम