Book Title: Anandmai Maa Santvani 04 Author(s): Adhyatmanand Saraswati Publisher: Navjivan Prakashan Mandir AhmedabadPage 10
________________ જન્મ અને બાલ્યાવસ્થા કરતી. અણસમજમાં વડીલો એને ઠપકો આપતાઃ “ખાવામાં ધ્યાન આપ ને, ઉપર શું જોયા કરે છે?'' પરંતુ એનો જવાબ ત્યારે તો કોણ આપે? મોટા થયા પછી એણે પોતે જ વાત કહેલીઃ “દેવદેવીઓ સુંદર વિમાનોમાં આવીને મારી સામેના આકાશમાં ઊભાં રહેતાં, હું તો એમને જ જોઈ રહેતી.'' જગતનું કપટ એને હૈયે વસ્યું ન હતું, તેથી જ તેની માતા અને અન્ય સૌ તેને તું સરળ છે, નિષ્કપટ છે, તેમ કહેવા માટે તું સીધી છે'' તેવું કહેતાં. ક્રમે કરીને નિરીને બદલે સૌ તેને સીધી કહેવા લાગ્યા. તેથી એક દિવસ તળાવથી નાનો ઘડો ભરીને એ પાણી લાવી. ઘડો કેડે મૂકેલો ને વાંકી વળીને ચાલે. રસ્તે જે મળ્યું તેને તે કહેતી ગઈ : ““તમે બધાં મને સીધી કહ્યા કહો છો ને? લો આજે હું વાંકી થઈ ગઈ છું, બસ!'' બાળપણથી જ તેની વિનોદવૃત્તિ જીવનના છેલ્લા દિવસો સુધી ટકી રહી હતી. એક દિવસ શિવાનંદ આશ્રમના કોઈ મહાત્મા તેમને દર્શને આવ્યા ત્યારે તેઓશ્રીએ શ્રી સ્વામી ચિદાનંદજી મહારાજના ખબરઅંતર પૂછતાં, મહાત્માએ જણાવેલું કે તેઓ અમેરિકા ગયા છે. થોડા દિવસ પછી બીજા મહાત્મા દર્શને આવતાં તેમણે જણાવ્યું કે તેઓ ઇંગ્લેંડ ગયા છે; આમ વારંવાર જુદા જુદા દેશોની સફરના સમાચાર સાંભળી; તેઓશ્રી વિનોદ કરતાં બોલેલાં કેઃ ‘‘શિવાનંદ આશ્રમના સ્વામી કૃષ્ણાનંદજી તો જ્ઞાન-લાઇનમાં છે, સ્વામી માધવાનંદજી તે ભક્તિ-લાઈનમાં છે, પણ સ્વામી ચિદાનંદજી તો એર લાઈન્સમાં છે...!'' નિરીને નિશાળે મૂકી. મામાજીના મકાનમાં બાલિકા વિદ્યાલયના એક શિક્ષક રહે. તેમને ત્યાં દાખલ કરી. એમણેPage Navigation
1 ... 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58
