________________
શ્રેયાંસકુમાર પોતાના રાજભવનમાં પહોંચ્યા, એ પૂર્વે જાણે એમની દાનભાવના ત્યાં પહોંચી ગઈ હતી અને એ ભાવનાને અનુકુળ ભૂમિકી સર્જાઈ ગઈ હતી. વૈશાખનો મહિનો હતો, ખેતરોમાં શેરડીનો મબલક પાક થયો હતો અને ખેતરે ખેતરે શેરડીની રસધારા વહી રહી હતી. કેટલાય ખેડૂતો આ જ અવસરે શેરડી રસથી ભરેલા કુંભોનું ભેટનું લઈને રાજમહેલે આવી પહોંચ્યા હતા. શ્રેયાંસકુમારનો મનમોર નાચી ઊઠ્યો. શેરડીનો રસ નિર્દોષ આહાર તરીકે વહોરાવી શકાય, એનું વિત્ત (દાનસામગ્રી) હતું, પ્રભુથી ચડિયાતું પાત્ર વળી બીજું કર્યું હોઈ શકે અને પોતાનું ચિત્ત તો ભાવનાની ભરતીથી ભરપૂર હતું જ !
આમ, વિત્ત-પાત્ર અને ચિત્તના ત્રિભેટે ઊભેલા શ્રેયાંસકુમારની નજર પ્રભુના દર્શને નાચી ઊઠી એમણે પ્રભુને વિનવ્યા : દાદા આદિનાથ ! મારા. આંગણે પધારો. હું આપને સુવર્ણ કે સમૃદ્ધિનું દાન નહિ કરું, અત્યારે શેરડીના કુંભ ભટણા તરીકે મારે ત્યાં આવ્યા છે, આ શુદ્ધદાનનો સ્વીકાર કરીને આપ મને પાવન બનાવો!
સુવર્ણ અને સમૃદ્ધના ઢગ પર નજર ન કરનારા પ્રભુએ, શ્રેયાંસકુમારની સામે હાથ લંબાવ્યો. સૌના આનંદ અને આશ્ચર્યનો પાર ન રહ્યો. શ્રેયાંસકુમાર પ્રભુના એ હાથમાં એક પછી એક શેરડીના કુંભ ઠલવવા માંડ્યા. પૂરા ૧૦૮ કુંભ ઠલવાયા અને દેવોએ જગવેલા અહોદાન અહોદાનના ધ્વનિથી આકાશ તેમજ પંચદિવ્યના પ્રભાવથી એ દાનભૂમિ ભરાઈ ગઈ. દેવતાઓએ આ પ્રથમ દાન દ્વારા પ્રભુને થયેલા પારણાથી પ્રસન્ન બની જઈને સાડાબાર ઘેડ સોનૈયા અને કેટલાય વસ્ત્રોની વૃષ્ટિ કરી, આકાશમાં દુંદુભિનો નાદ ફેલાવ્યો, તેમજ સુગંધથી ભરપૂર પાણી અને પુષ્પો વરસાવ્યાં. આ અવસર્પિણી કાળમાં આ રીતે શ્રેયાંસકુમાર દ્વારા પ્રારંભાયેલા દાનધર્મનો દેવતાઓએ આ રીતે પંચદિવ્ય કરવા દ્વારા મહિમા ર્યો
હસ્તિનાપુરની જનતા માટે આજનો આ પ્રસંગ ઘણાં ઘણાં આશ્ચર્યોને ખેંચી લાવનાર પ્રશ્નો પેદા કરી રહ્યો હતો. કેઈને સમજાતું નહોતું કે, આપણે વૃદ્ધ થઈને જે સમજી ન શક્યા, એ આ શ્રેયાંસકુમાર કઈ રીતે સમજી ગયા અને પ્રભુનું પારણું એમના હાથે થયું ! આ ધ્વનિ શાનો ! ધનની આ વૃષ્ટિ શાની? હવામાં આ સુગંધ શાની ? અને વાતાવરણમાં આ પ્રસન્નતા કોણ ખેંચી લાવ્યું?
