________________
આ દેવલોકમાંથી પ્રભુ જંબુદ્વીપના પૂર્વવિદેહ ક્ષેત્રમાં આવેલ પુક્લાવતી વિજયની પુંડરીણિી નગરીમાં વજનાભ નામના ચક્વર્તી પુત્ર થયા, ત્યારે હું એમનો સુયશા નામનો સારથિ થયો. એમના પિતાશ્રી વજસેન તીર્થંકર હતા. શ્રી વજસેન જ્યારે તીર્થકર તરીકે વિચારવા માંડ્યા, ત્યારે પ્રભુના જીવ શ્રી વજનાભે તેમજ મેં એ તીર્થકર પાસે સંયમ ગ્રહણ કર્યું. આ પછીના ભવમાં અમે બંને સર્વાર્થસિદ્ધિ નામના પાંચમા અનુત્તરવિમાનમાં દેવ થયા. આ દેવભવ પૂર્ણ થતાં પ્રભુજી શ્રી ઋષભદેવ તરીકે આપણા પર ઉપકાર કરવા અહીં અવતર્યા અને હું એમના પ્રપૌત્ર તરીકે આ નગરીમાં જન્મ પામો. આમ, નવ-નવ ભવના આ સંબંધ જાતિસ્મરણ જ્ઞાન થતાં જ મને સાંભરી આવ્યા અને સુપાત્ર દાનનો લાભ હું મેળવી શક્યો.
શ્રેયાંસકુમારનું વક્તવ્ય પૂરું થતાંની સાથે જ રાજા અને નગરશેઠે પૂછ્યું : આપણે ત્રણેએ આજે જે સ્વપ્ન જોયું, એને આજના આ પ્રસંગને કોઈ મેળ છે ખરો? જો હોય, તો તે કઈ જાતનો ?
શ્રેયાંસકુમારે ત્રણે સ્વપ્નની ભૂમિકા સમજાવીને પ્રજા સમક્ષ નજર લંબાવતાં કહ્યું: આ ત્રણે સ્વપ્ન દ્વારા જે શુભના સંક્ત સૂચવાયા હતા, એ આજના પ્રસંગથી સાચા સાબિત થયા : શ્યામ મેરને દૂધથી પ્રક્ષાલ કરીને ફરી ઉજજવળ બનાવ્યાનું સ્વપ્ન મેં નિહાળેલું, એનો અર્થ એ છે કે પ્રભુનો મેરુ જેવો દેહ આ દીર્ઘ તપથી જરાક નિસ્તેજ બન્યો હતો, શેરડીના રસથી પારણું કરાવવા દ્વારા એ દેહને દીમિમંત બનાવવામાં હું નિમિત્ત માત્ર બન્યો
'મારા પિતાશ્રીએ શત્રુઓથી ઘેરાયેલા અને એકલપંડે ઝઝૂમતા કોઈ રાજાને મારી સહાયથી વિજયી બનતા જોયો હતો, એનો અર્થ એ છે કે, પ્રભુની આસપાસ ભૂખ-તરસ આદિ જે શત્રુઓ ઘેરા નાખીને રહ્યા હતા, ઈશુરસ વડે થયેલ પારણાના કારણે પ્રભુ હવે એ બધાની નજીકમાં પરાભવ કરી વિજયી બની તીર્થંકર તરીકે વિચરશે.'
શ્રેયાંસકુમારે વાત પૂરી કરી અને સમગ્ર પ્રજા હર્ષથી નૃત્ય કરી ઊઠી ઘર-ઘર અને ઘટ-ઘટમાંથી એ જાતનો ધ્વનિ ઊઠ્યો કે :
દાદા આદિનાથના આ વર્ષીતપને વંદના ! અને દાનધર્મના પ્રવર્તક આપણા રાજપુત્ર શ્રી શ્રેયાંસકુમારને ઘણી ખમ્મા !
| ૧૦.
