Adhyatma Geeta

Author(s): Buddhisagar
Publisher: Adhyatma Gyan Prasarak Mandal

Page 192

३३
बौद्ध उवाच..
॥ ३८० ॥
चेतनं तर्हि मन्यस्व ज्ञानक्षणिकसन्ततिम् । प्रकृतिरूपविज्ञानो, - पादानमालयो भवेत् ज्ञानमस्त्येक रूपं न क्षणे स परिवर्तते । ज्ञानसन्ततिरात्माऽस्ति मन्यस्व युक्तिपूर्वकम् ॥ ३८१ ॥ स्वीकारे नैव दोषोऽस्ति ज्ञानक्षणिकसन्ततेः ॥ क्षणिकोत्तरविज्ञानं पूर्वज्ञानस्य पोषणम्
॥ ३८२ ॥
गुरुरुवाच.
॥ ३८३ ॥
॥ ३८४ ॥
न चेतनपदै र्वाच्या ज्ञानक्षणिकसन्ततिः । क्षणिकसन्तते ज्ञाने पुण्यं पापं लभेत कः विनश्यति कदाचिन उपादानाख्यकारणम् । चेदालयस्यनाशः स्याद्वृत्तिः कुत्र प्रकाशते तदा चेतनरूपः स्यान्नित्यः स्यादालयो यदि । स्वीकारे नैवदोषोऽस्ति ज्ञात्वा मौनी भव स्वयम् ॥ २८५ ॥ आलये स्वप्रवृत्तौ चेद्भेदं कंचिच्च मन्यते । उपादानाख्यदेतोस्त - द्विच्छेदः स्यादहो ध्रुवम् ॥ ३८६ ॥ समुदायो न सूत्राणां जायते घटवस्तुना । कार्य च कारणं भिन्नं तदा कार्य कथं भवेत कार्यकारणभावः स्या - चैत्रमैत्रभिदेव हि । स्मृतिभंगो भवेत्तत्र किं स्यु स्तत्र सुयुक्तयः क्षणिकसन्तते ज्ञने तादात्म्यं हेतुकार्ययोः । चणवादस्य नाशः स्यादिति ज्ञाने सुनिश्वयः ॥ ३८६ ॥ यदि स्यादुत्तरज्ञान, - दशायां पूर्ववेदनम् ।
॥ ३८८ ॥
स्थिरबुद्धिस्ततो जाता बुद्धिनाशः क वीचितः ॥ ३६० ॥
॥ ३८७ ॥