________________
राजा तत्राकरोषाज्यमुदाय्युदयनाक् श्रिया । स्वं विक्रममिवाखएमं तन्वानो धर्ममार्हतम् ॥ १० ॥ अर्हन्देवो गुरुः साधुर्धर्मश्चाईत इत्यनूत् । देवतत्त्वं गुरुतत्त्वं धर्मतत्त्वं च तद्धृदि ॥ १५॥ चतुष्पा चतुर्थादितपसा स्वं विशोधयन् । पौषधं पौषधागारे स जग्राह महामनाः ॥ १६ ॥ स धर्माबाधया क्षात्रमपि तेजः प्रजावयन् । श्रात्मनः सेवकांश्चके तुर्योपायेन भूपतीन् ॥ १७ ॥ राजानो ऽत्यन्तमाक्रान्तास्ते तु सर्वे ऽप्यचिन्तयन् । यावजीवत्युदाय्येष तावाज्यसुखं न नः॥१७॥
इतश्च राज्ञ एकस्यागसि कस्मिंश्चिदागते । श्राद्यदायिना राज्यं प्राज्यविक्रमवज्रिणा ॥१०॥ श्राचिन्नराज्यो राजा स नश्यन्नेव व्यपद्यत । तत्सूनुरेकस्तु परित्रमन्नुनायिनी ययौ ॥ १०॥ राज्यज्रष्टकुमारस्तु सो ऽवन्तीशमसेवत । अनूदसहनो नित्यमवन्तीशो ऽप्युदायिनः॥ ११ ॥ स सेवको राजपुत्रस्तं राजानं व्यजिज्ञपत् । उदायिनमहं देव साधयामि त्वदाझया ॥ १५॥ त्वया तु मे दितीयेन नाव्यमव्यभिचारिणा । कोहि प्राणांस्तृणीकृत्य साहसं कुरुते मुधा ॥ १३ ॥ तथेति प्रतिपेदाने ऽवन्तिनाथे स राजसः। जगाम पाटलीपुत्रं सेवको ऽनूदायिनः ॥१एच ॥ उदायिनृपतेर्नित्यं विषमालोकयन्नपि । व्यन्तरो मान्त्रिकस्येव उरात्मा नाससाद सः॥ १५ ॥ उदायिनस्तु परमाईतस्यौकसि सर्वदा । अस्खलजमनाजैनमुनीनेव ददर्श सः॥१६॥ उदायिनो राजकुखे प्रवेशार्थी ततश्च सः। उपाददे परिव्रज्यां सूरेरेकस्य सन्निधौ ॥ १७ ॥ माययाप्यनतीचारं स व्रतं पाखयन्मुनीन् । तथा ह्याराधयत्ते हि यथा तन्मयतां ययुः॥१७॥ म्नप्रधानं श्रामण्यं न तस्यादि केनचित् । सुप्रयुक्तस्य दम्नस्य ब्रह्माप्यन्तं न गलति॥१एए॥
Jain Educationala
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
