________________
सनत्कुमार
सान्वय
चरित्रं
भाषान्तर
॥६
॥
॥६०॥
PALACE HOT*6*XANSERCA
निशेश! त्वं निशा हीनः दीनः भवसि, तत् वियुक्तान् कथं दहसि ? वा नराः सहज निष्ठुराः स्युः, ॥९७॥ (हे) सख्यः ! कुमुदिनी प्रेम्णा जले प्राप्त, मत्ताप कारिणं विधुं पाणिना आदाय साक्षात् दलयध्वं ? ॥९८॥ (हे) पछिनि ! पद्मिनी ईशस्य वियोग अति जानाना अपि मां किं दहसि ? हा ! कष्टं ! स्त्रियः अपि स्त्रीषु निष्कृपाः, ९९।। (हे ) सख्यः ! मे वक्षः स्फुटति, वा जवात् स्फुटतु साधु, यदि हृद्गतः स्मर आकारः सः कुमारः प्रेक्ष्यते. ॥२००॥ इत्यादि बहु जल्पंती, मूर्छया मुहुः पतंती, सुदती सा रुदतीभिः वयस्याभिः अलोक्यत. ॥१ ।। पट्भिः कुलकं ॥
अर्थः-(हे सखीओ!) हुँ एम मानु छु के, मारा शरीरमां न समावाथी ताप समस्त जगतमा फेलायो छे, नहीतर चंद्र, तथा कमलपत्रोनी माळाओ (मने ) उष्ण केम लागे? ॥९६।। हे चंद्र! तुं (पण) रात्रिना वियोगथी ज्यारे झांखो थाय छे, तो पछी वियोगीओने शा माटे बाळे छे ? अथवा पुरुषो स्वभावथीज कठोर मनवाळा होय छे. ॥२७॥ हे सखीओ! कुमुदिनीना प्रेमथी जलमां आवेला, अने मने संताप उपजावनारा (आ) चंद्रने हाथमां पकडीने मारी नजर आगळ तोडी नाखो ? ॥९८॥ हे कमलिनी ? (तारा) स्वामी एवा सूर्यना वियोगनी पीडाने जाण्या छतां पण (तुं) मने शा माटे बाळ्या करे छे ? अरेरे! स्त्रीओ पण स्त्रीओ प्रत्ये (ईाथी) निर्दय थइ बेसे छे. ॥१९॥ हे सखीओ! मारु हृदय फाटी जाय छे, अथवा मारा हृदयर्मा रहेला अने का. मदेवसरखा आकारवाळा ते कुमार जो देखाइ जता होय, तो मारुं ते हृदय पण तुरतज फाटी जाय तो सारूं, ॥२००॥ एम घणु घणुं बोलती, मूर्छाबडे वारंवार पडती अने खेद पामती ते शृंगारसुंदरीने तेणीनी रडती सखीओए जोइ. ॥६॥ पद्भिः कुलकं ॥
SARKARISHABHAHR
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
