________________
उपदेशतरंगिणी.
इने धर्मध्यानपूर्वक काल निर्गमन करवा लोया
मां त्यां कोइक रथकार काष्ठ लेवामा आवी चड्यो, तथा श्ररधी जांगेली डालवाला कोक वृक्षनी नीचे भोजनमाटे बेठो. त्यां एक हरिणे देखाडेल बे मार्ग जेमने एवा राममुनिराजने जोश्ने ते खुशी थयो थको तेमने आहार पाणी देवामाटे तैयार थयो. ते मुनि पण त्यां श्राव्या, एटलामां अकस्मात प्रचंवायुना वेगथी ते डाल त्रुटी पडी, अने तेथी ते त्रणे त्यां मृत्यु पामीने पांचमे देवलोके गया.
वली एवीज रीते सुपात्रदान देनारा वंकचूलादिको, कोशा वेश्या, तथा अवंति सुकुमाल श्रादिको पण संसाररूपी समुद्रने तरी गया बे.
दवे वली तेज सुपात्रदानपर धनसार व्यवहारीनुं दृष्टांत कहे बे. राजग्रही नामनी नगरीमां धनसार नामे एक व्यवहारी रतो हतो, ते महा धनाढ्य तथा एकांतरे उपवास करनारो, बन्ने वखत प्रतिक्रमण करनारो, तथा त्रिकाल देवपूजा करनारो हतो. केक काले कर्मयोगे ते निर्धन थयो. पनी स्त्रीना कद्देवाथी ते साथवानुं जातुं लेने प्रव्य मागवामाटे गोबर नामना गाममां पोताना शालापासे गयो. पण निर्धनपणाथी त्यां पण तेनुं धन नहीं मलतां उल अपमान थयुं. त्यारे दिलगीर थइ ते पाटो वढ्यो, अने रस्तामां जावपूर्वक एक मासोपवासी मुनिने तेणे ते साथवाथी पार कराव्युं. तथा पबी स्त्रीने खुशी करवामाटे तेणे नदीमांथी केटलाक गोल रंगबेरंगी कांकरा एकठा करीने पोताना खमीयामां जर्या, तथा पढी घेर आव्यो. ते वखते शासन देवीना प्रजावथी तेना खडीश्रमानां कांकरा बहु मूल्यवालां रत्नो थर गयां एवी रीते सुपात्रदानना प्रजावथी ते फरीने धनवान थइ दान आपवा लाग्यो, तथा जिनमंदिरो दिक पुण्यनां कार्यों करी पृथ्वीमां ते प्रख्यात श्रयो.
-
