________________
उपदेशतरंगिणी. विचार्य के, अहो! श्रा मुनि लोनी , केमके, ते एकला उतां श्राटलाबधा घीने शुं करशे? एवीरीतना तेना चित्तने जाणीने "अरे पड नहीं पड नहीं" एम कहीने मुनिए तेमने बारमा देवलोकमां स्थाप्या. एवीरीते चंपकवेष्ठितुं उदाहरण जाणवू. वली बीजुं दृष्टांत कहे.
हबूर नामना गाममां देवशर्मा अने सोमशर्मा नामना बे ब्राह्मणो हता. तेउमां देवशर्मा मिथ्यात्वी हतो, अने सोमशर्मा श्रावक हतो, पण निर्धन हतो. देवशर्मा धनवान हतो, पण कुपात्रोप्रते दान श्रापनारो हतो. तेणे लद लोजननो याग कर्यो. सोमशर्मा तेने घेर लोजन पीरसवा आदिकनुं कार्य करतो हतो, अने एवं जूई नोजन खाइने तेनी चाकरी करतो हतो. एक दहाडो पोताना नागमा आवेला सर्व प्रासुक लाडु आदिक तेणे साधुउने अने साधर्मीउने आप्या. ते दानपुण्यना प्रजावधी ते मगध देशना राजा श्रेणिकनो पांचसो राणीउनो स्वामी एवो नंदिषेण नामे पुत्र थयो. तथा ते अत्यंत लाग्यशाली थश्ने लोगो जोगववा लाग्यो.
वली तेज सुपात्रदानपर रथकार मृगर्नु दृष्टांत कहे. श्रीकृष्णना मोटा लाइ रामे दीदा लीधी, तथा एक दहाडो ते नगरमां जता हता, त्यां तेमनुं अनुतरूप जोश्ने कुवाना कांगपर पाणी नरवाने श्रावेली स्त्री तेनापर अत्यंत मोहित थइ. अने तेमनुं रूप जोवामां लीन थएली एक स्त्री घडाने बदखे पोताना पुत्रना गलामां रसी बांधीने कुवामां पाणी खेवामाटे नाखवा लागी. ते जो मुनिए तेणीने उपयोग आपी तेम करतां निवारी. तथा ते वखते पोते एवो अनिग्रह लीधो के, धिक्कार ने मारारूपने!! आजथी मारे नगरमां जq नहीं, एम अनिग्रह लेख्ने ते राममुनिराज वनमा रहेवा लाग्या. तथा त्यांथी ज्यारे कोश्क सार्थ वटाय, त्यारे तेमनी पासेथी लिहा
