________________
१५४
उपदेशतरंगिणी. लवानी स्वाथी राजाए तेने राज्यनी गादीपर बेसाड्यो, अने पोते दीक्षा लीधी. केटलेक काले ते राजशषिने ज्ञान अवाथी ते ते तेने प्रतिबोधेवामाटे त्यां पधार्या. ते समये राजा लोकोनी साथे तेमने वांदवा माटे गया. ते वखते पेली मातंगी पणं तेमने वांदवा माटे त्यां आवी हत्ती. राजाने जो तेणीने अत्यंत हर्ष थयो, अने राजाने पण तेणीनापर मातृस्नेह श्राव्यो. ते समये ते राजज्ञषिए सर्व वृत्तांत तेमने कही संललाव्यो. पनी राजाए ज्यारे तेमने पोताना पूर्व जवनो वृत्तांत पूग्यो, त्यारे राजशषिजीए कह्यु के, तुं पूर्व नवमां कोश्क नगरमां महा धनाढ्य व्यापारी हतो. एक समये जिनपूजा करतां पद्मासनपर पडेलां केटखांक पुष्पो तें प्रजुने चडाव्यां हता. त्यारबाद ते कर्मनी आलोचना नहीं करवायी तुं मृत्यु पामीने आ मातंगना कुलमा उत्पन्न थयो. पण जिनपूजाना प्रत्नावथी तने राज्य मट्यु. ते सांजली ते राजाने जातिस्मरण शान अयु, अने तेथी दीक्षा ले ते स्वर्गे गयो, अने त्यांथी मोके जशे. एवी रीतनी कथा सांजलीने अशुचि पुष्पोथी जिनपूजा करवी नहीं. वली दमयंतीए पोताना वीरमतीना पूर्व नवमां चोवीसे जिनेश्वरोनी रत्नोनां तिलकोथी पूजा करी हती, अने तेथी तेणीना ललाटमां महा तेजस्वी तिलक हतुं, अने त्रण खंडना स्वामी नलराजानी ते पटराणी श्र हती. वली पुष्पपूजा करवाथी तीर्थकरनी पदवी पण मले ने, केमके, तीर्थंकरो पण पूर्वना तीर्थकरोनीज पूजा करवाथी तीर्थकर पदने पाम्या बे.
धूपं दहति पापानि, दीपो मृत्युविनाशकः ॥
नैवेद्यैर्विपुलं राज्यं, प्रदक्षिणा शिवप्रदा ॥१॥ अर्थ-धूपपूजा पापोने बाले बे,दीपक मृत्युने नाश करनारोने, नैवेद्यथी विस्तीर्ण राज्य मले ने,अने प्रदक्षिणा मोक्ने आपनारी जे.
वीरमतीना पर जिनपूजा करावी रीतनी कमी
