________________
उपदेशतरंगिणी.
१४ए दीपककरे ने,ते निर्मल बुधिवालो श्रश्ने देव विमानोमां क्रीडा करे..
जो जिणवरस्स पुरज, देश पश्वं पराश्नतिए॥ एमेव तस्स झज्जर, पावपयंगो न संदेहो ॥२॥
अर्थ-जे माणस जिनेश्वर प्रनुनी समीपे उत्कृष्ट नक्तिथी दी- . पक धरे , तेनां पाप पालो बलीने जस्म थाय , तेमां संदेह नथी. जिणबिंबाणं पुरज, दीवं दितस्स पवरसघाए ॥ देहस्स हो दीति, रयणाणि बहुप्पयाराणि ॥३॥
अर्थ- परम श्रयाथी जिनबिंबनी पासे दीपक धरवाथी पोताना शरीरनी कांति वधे , तथा उत्तम रत्नो मले बे. ते दीपकपूजापर हवे दृष्टांत कहे.
मणियारपुर नामना नगरमां सूर्यना मंदिरमां एक स्वयंजू नामे पूजारो हतो. एक दहाडो कंज्ञक कार्य प्रसंगे ते एक घांचीने घेर जर तेल लावीने एक जिनमंदिरमा गयो. त्यां तेणे गंजारामां एक वस्त्राजूषणोथी शोनिती थएली जिनप्रतिमा दीठी. ते प्रतिमानी पासे तेणे लावधी दीपक कर्यो, अने तेनुं तेज जोश ते विचारवा लाग्यो के, पूर्व में घणा देवोनी पासे दीपको कर्या , पण आ देवनी पासे करेला दीपको सरखा शोलता नहोता. एम चिंतवतां तेणे मनुष्य जवनुं आयुष्य बांध्यु. अनुक्रमे त्यांथी काल करीने ते वीतशोका नामनी नगरीमां तेजसार नामे राजा अयो. त्यां केटलाक लोगो नोगव्याबाद वैराग्यथी पोताना मणिरथ कुमारने राज्य सोंपीने तेणे केवली जगवान पासे दीक्षा लीधी. दीदा पाली काल करी ते विजय विमानमां देव थयो, तथा त्यांथी चवीने ते मोदे जशे. आ तेजसारनी कथा पांचसो ग्रंथोना प्रमणवाली , अने तेनुं विशेष वृत्तांत प्राकृतनाषामां मनोरमाना चरित्रथी वांची खे.
