________________
१५०
उपदेशतरंगिणी. दीपं विधाय देवाना-मग्रतः पुनरेव न॥ गृहकार्य च कर्तव्यं, तिर्यग्रूपी भवेन्नरः ॥१॥ अर्थ- देवोनी पासे दीपक धरीने, ते दीपकथी घरनुं कार्य करवू नहीं, नहींतर तेम कर्याथी तिर्यचपणुं प्राप्त श्राय बे.
इंजपुर नामना नगरमां ज्यारे अजितसेन नामे राजाराज्य करतो हतो, त्यारे त्यां एक देवसेन नामे शेठ वसतो हतो. तेज नगरमां एक धनसेन नाममो ऊंटोनो व्यापारी रहेतो हतो. तेने घेर रहेली उंटणीउमांथी एक उंटणी हमेशां देवसेनने घेर आववा लागी. ते उंटणीने धनसेन लाकडीउनो प्रहार करे तोपण ते ते देवसेन-घर गेडे नहीं. पी एवं जाणीने देवसेने ते उटणीने वेचाती लीधी. एक दहामो ते नगरमां धर्मघोष नामना आचार्य पधार्या, तेमने देवसेन शेठे पूज्युं के, हे नगवन् ! आ उंटणी मारं घर गेमीने बीजे कोश्पण स्थानके रहेती नथी, तेनुं शुं कारण जे? त्यारे आचार्यजीए पण पोताना ज्ञानथी जाणीने कडं के, हे श्रेष्ठी ! आ उंटणी पूर्वनवमां तमारी माता हती. ते हमेशां जिनेश्वरप्रन्नु आगल दीपक करीने, तेज दीपकथी पोतानां घरनां कार्यो करती हती. ते दीपकमां काकडी सलगावीने चूलो संधरूकती हती. ते कर्मनी आलोचना नहीं लेवाथी ते उंटणी थइने, अने पूर्वजवना स्नेहथी ते तारा घरनुं आंगणुं गेडती नथी. एम विचारीने देवसंबंधि निर्मात्य वस्तु पण ग्रहण करवी नहीं, तेम देवप्रव्य व्याजे पण राखवू नहीं.
ढोअश् बहुन्नतिजुङ, नेवऊं जो जिणंदचंदाणं ॥ खंजर सो वरनोए, देवासुरमणुअनाहाणं ॥१॥
अर्थ- जे माणस बहुन्नक्तिपूर्वक श्री जिनेश्वर प्रन्नुने नैवेद्य धरे बे, ते माणस देव, दानव, अने मनुष्योना अधिपतिना उत्तम लोगो जोगवे.
