________________
उपदेशतरंगिणी.
१४७ तोश्रदत अने दीपक पूजातो अवश्य करवीज केमके, अक्षतपूजाथी अक्ष्य सुख मले , तथा दीपकपूजाथी उत्कृष्टुं तेज मले बे. वली दीपकपूजाथी सर्व प्रकारनां विघनो तथा मरकी श्रादिकना उपवनो नाश श्राय जे. (हवे ते अष्टप्रकारी पूजाना फलोनो उपदेश कहे .) पूअर जो जिणचंद, तिन्निवि संज्जासु पवरकुसुमहिं ॥ सो पाव सुरसुखं, कम्मेण मुकं सयासुकं ॥ १॥
अर्थ-जे माणस त्रणे संध्यावखते उत्तम पुष्पोथी श्री जिनेश्वर प्रनुने पूजे जे, ते देवलोकनुं सुख पामे , तथा अनुक्रमे शाश्वता सुखवाली मुक्ति पामे . श्क्केणवि कुसुमेणं, नती वीअरायपूआए ॥ पावश् परमविनूइं, जीवो सिरिकुमारपालुव्व ॥१॥
अर्थ-क्ति पूर्वक एक पुष्पथी पण जे माणस वीतराग प्रनुनी पूजा करे , ते श्रीकुमारपाल राजानी पेठे उत्कृष्टी शधिपामे
श्री कुमारपाल राजाए पूर्व नवमां पोतानी पासे रहेली पांच कोडीउनी किम्मतनां फक्त अढार पुष्षोथी वीतराग प्रनुनी पूजा करी हती, अने ते पुण्यथी ते महाराजाधिराज श्रया, बहोतेर राणा तेना चरणोनी सेवा करवा लाग्या, अढार देशोना ते राजा थया, चौदसो नवां जिनमंदिरो तेणे बंधाव्यां, साते व्यसनोनुं तेणे निवारण कर्यु, ब्रह्मचर्य व्रत धारण करीने तेणे अढारे देशोमां अमारीपटह वगमाव्यो. श्री हेमचंत्राचार्यना चरणोने आराधवावाला थया, अने एवी रीते जिननक्तिथी ते एकावतारी श्रया ने. इत्यादि तेनुं सर्व वृत्तांत कुमारपाल प्रबंधश्री जाणी लेवू.
अंगं गंधसुअंध, वन्नं रुवं सुहं च सोहग्गं ॥ पावश् परमपयंपि, पुरिसो जिणगंधपूआए ॥१॥
