Bhuvanbhanaviyam Mahakavyam

SR No.: 009538
Original Sutra Author: N/A
Author: Kalyanbodhivijay
Publisher: Divya Darshan Trust
Total Pages: 252
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Literature, & History
File Size: 2 MB

Page 104

पद्मर्षिपराक्रमः
भुवनभानवीयमहाकाव्ये श्रीपञ्चमङ्गलरते सकलेऽपि सङ्घ,
સકળ સંઘની નવકારની ધૂન ચાલી રહી હતી. ते राजकोटपुरतो भिषजाऽऽययुश्च । प्यारे श्रापs) Arsenी सन Siser साथै संयोज्य चाशु जठरेण स नालिकां च, આવી પહોંચ્યા. તેણે તરત જ ઑપરેશન સર્જરી दत्त्वा पयो नलिकयाऽऽयुरदाच्च तस्मै ।।४७॥ इरीने रीना माग साथै नजी लेडी आपी,
નળી વાટે દૂધ આપ્યું અને મહર્ષિને જાણે નવું
જીવન મળ્યું. Idoll
-सङ्घहितम्१. सहेति शेषः wwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwww न्यायविशारदम wwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwww च स्वयमकृतत्वाददोषः, सर्वविरतौ त्रिविधत्रिविधप्रत्याख्यानभावेन तत्कारणेऽपि भङ्गध्रौव्यात्, न चैवं मुमुक्षुत्वसिद्धिरपि, तदुक्तम्- 'कुर्वे न सावधमिति प्रतिज्ञां वदन्नकुर्वन्नपि देहमात्रात्। शय्यादिकृत्येषु नुदन् गृहस्थान्, हृदा गिरा वाऽसि कथं मुमुक्षुः ?।।' इत्यध्यात्मकल्पद्रुमे ।।१३-।। न च संयतात्मनः प्राणधारणार्थत्वाददोष इति वाच्यम्, संयतात्मनो मरणान्तकष्टेऽपि प्राणातिपातकरणादेरभावात्, तत्त्वादेव, अवन्तिसुकुमालवत्, उक्तं च 'वोसट्ठनिसटुंगो तहिं सो भल्लुंकियाइ खइओ उ। मंदरगिरिनिक्कंपं तं दुक्करकारयं वंदे ।।' इति मरणसमाधिप्रकीर्णके।।४३७।।
इत्थं च तद्भङगानापायात सर्वमप्यत्रोक्तं वक्ष्यमाणं च तत्संयमप्रकर्षादि वितथमिति स्थितम ।
सोऽयं जिनमतसारापरिज्ञानविजृम्भितो महामोहविलासः। जिनमते सर्वथा संयमस्य, ततोऽप्यात्मन एव रक्षणीयत्वेनाऽभिधानात्, तद्भावे एव पुनर्विशोधिसम्भवात्, अन्यथा तु वज्रलेपायमानो गुणस्थानप्रतिपातः। तदुक्तं- 'सव्वत्थ संजमं संजमाओ अप्पाणं चेव रक्खेज्जा। मुच्चइ अइवायाओ पुणो विसोहि न याऽविरई।। त्ति। ____अथ विशेषवचनं विना न ते परितोषः, तदपि शृणु, - ‘अथ स्वग्रामे वैद्यो न प्राप्यते, तत: परग्रामादप्यानेतव्यः । तत्र विधिमाह, “पाहिज्जे नाणत्त"मित्यादि बृहत्कल्पे। स्यान्मतम्, भवतु नाम परग्रामादपि तदानयनम्, शस्त्रक्रियादि तु मन्मनो बाधते, अविहितत्वादिति । सोऽयं देवानांप्रियो विहितप्रियोऽपि कथं तदध्ययनालस इत्यस्माकमाश्चर्यम, सिद्धान्ते हि येन येन प्रकारेण ग्लानमुनिर्नीरुजो भवति तत्तत् कर्तव्यतया विहितम् । तदुक्तम्- 'जह जायइ सो निरुओ, तह कुज्जा एस संखेवो 'त्ति बृहत्कल्पे। न चैवमस्मद्दर्शित- भवद्दर्शितप्रमाणयोरन्यतरदनृतमिति वाच्यम्, जिनमत एकान्तविधिनिषेधविरहात्, तदुक्तं - 'पडिसेहो अ अणुन्ना, एगतेण न वन्निया समए'त्ति पुष्पमालायाम् ।।२४७।। यथातुरमपेक्ष्य समानरोगेऽपि भिन्नौषधं दीयते तद्वदत्राऽपि भाव्यम, तदेवाऽऽह 'एगतेण निसेहो जोगेसु न देसिओ विही वा वि। दलियं पप्प निसेहो हुज्ज विही वा जहा रोगे' - त्ति पुष्पमालायाम् ।।२४४ ।। ____ दृष्टं चैवं लौकिकैरपि, तदुक्तं - ‘घनाम्बुना राजपथे हि पिच्छिले, क्वचिद् बुधैरप्यपथेन गम्यत' इति नैषधीयचरिते। तस्माद् भवदुक्तप्रमाणमपि तदनुरूपद्रव्यादौ गृह्यमाणं सम्यक्, अन्यथा त्वन्यत्, मदुक्तेऽपि समानन्यायः, स्याद्वादमुद्राया त्रैलोक्यालङ्घनीयत्वात्, तदुक्तं- 'आदीपमाव्योमसमस्वभावं स्याद्वादमुद्रानतिभेदि वस्तु।' इत्यन्ययोगव्यवच्छेदद्वात्रिंशिकायाम् ।।५।। इति भावनीयमतिनिपुणधिया, अन्यथा तदवगमाऽसम्भवात् तदुक्तम् - 'गम्भीरं जिणवयणं, दुव्विन्नेयमनिउणबुद्धिए। तो मज्झत्थीहि इम, विभावणीयं पयत्तेण'-त्ति पुष्पमालायाम ।।२५४ ।।
एतेन श्रीपज्यानामत्सर्गापवादज्ञत्वेन जिनमतमर्मज्ञता व्याख्याता।
[ उत्सर्गादिमर्मज्ञता