________________
भाष्यम् उ० ५ ० १४-१५
प्रवर्त्तिन्यवधावने तत्पश्चात्पददानविधिः १३५
सूत्रम् -- पवत्तिणीय ओहायमाणा अन्नयरं वएज्जा मए णं अज्जो ! ओहावियाए समाणीए इमा समुक्कसियच्चा, साय समुक्कसणारिहा समुक्क सियव्वा, सा य नो सम्मुवकसणारिहा नो समुक्कसियव्वा, अस्थिय इत्थ अन्ना काइ समुक्कसणारिहा सा समुक्कसियव्वा, नत्थि य इत्थ अन्ना काई समुक्कसणारिहा सा चैव समुक्कसियव्वा, ताए णं समुविकट्टाए परा वज्जा दुस्समुक्किटं ते अज्जे ! निक्खिवाहि, ताए णं निक्खिवमाणीए नत्थि केइ छेए वा परिहारे वा, जाओ साहम्मिणीओ अहाकल्पेणं नो उडाए विहरति सव्वासि तासिं तप्पत्तियं छेए वा परिहारे वा ॥ सू० १४ ॥
छाया - प्रवर्त्तिनी चाऽवधावमाना अन्यतरां वदेत् मयि खलु आयें ! अवधावितायां सत्याम् इयं समुत्कर्षयितव्या, सा च समुत्कर्षणाह समुत्कर्षयितव्या, सा च नो समुकर्पणार्हा नो समुत्कर्पयितव्या, अस्ति चाऽत्राऽन्या काचित् समुत्कर्पणा समुत्कर्षयितव्या, नाऽस्ति चाऽत्राऽन्या काचित् समुत्कर्पणा - सैव समुत्कर्पयितव्या, तस्यां च समुत्कृष्टायां परा वदेत् दुःसमुत्कृष्टं ते आये ! निक्षिप, तस्याः खलु निक्षिप्यमाणाया नाऽस्ति कश्चित् छेदो वा परिहारो वा, याः साधर्मिण्यो यथाकल्पेन नोत्थाय विहरन्ति सर्वासां तासां तत्प्रत्ययं छेदो वा परिहारो वा ॥ सू० १४ ॥
भाष्यम् – 'पवत्तिणी य' प्रवर्त्तिनी च 'ओहायमाणा' अवधावमाना द्रव्यलिङ्गं सडोरकमुखवस्त्रिकारजोहरणादिलक्षणं परित्यज्य मोहनीयकर्मोदयात् । शेषं सर्व चतुर्थोद्देशगतावधावमा नाचार्योपाध्यायस्य चतुर्द्दशसूत्रवदेव व्याख्येयम्, आचार्योपाध्यायसूत्रात्प्रवर्तिनीसूत्रे यो विशेषः सोऽत्रैव त्रयोदशसूत्रे प्रदर्शित एव शेषं सर्वं तद्वदेव ॥ सू० १४॥
सूत्रम् - णिग्गंथस्स नवडहरतरुणस्स आयारपकप्पे नाम अज्झयणे परिब्भट्टे सिया से य पुच्छियव्वे-केण ते अज्जो ! कारणेणं आयारपकप्पे णामं अज्झयणे परिभट्ठे किं आवाहेणं उदाहु पमाएणं ? से य वएज्जा - नो आवाहेणं पमाएणं, जावज्जीवाए तस्स तप्पत्तियं नो कप्पइ आयरियत्तं वा जाव गणावच्छेययत्तं वा उद्दिसित्तए वा धारित्तए वा, से य वएज्जा - आवाहेणं नो पमाएणं, से य संठवेस्सामीति संठवेज्जा एवं से कप्प आयरियत्तं वा जाव गणावच्छेययत्तं वा उद्दिसित्तए वा धारितए वा, से य संठवेस्सामीति नो संठवेज्जा एवं से नो कप्पर आयरियतं वा जावगणावच्छेययत्तं वा उद्दित्तिए वा धारितए वा ॥ सू० १५ ।।
छाया निर्ग्रन्थस्य नवडहरतरुणस्य आचारप्रकल्पो नामाऽध्ययनं परिभ्रष्टं स्यात् स च प्रष्टव्यः - केन ते आर्य ! कारणेन आचारप्रकल्पो नामाऽध्ययनं परिभ्रष्टम् किम्आवाघेन उताहो प्रमादेन ? । स च वदेत्-नो आवाधेन प्रमादेन, यावज्जीवं तस्य तत्प्रत्ययं
-