________________
आगम
(०२)
प्रत
सूत्रांक
॥२०४
२२४||
दीप अनुक्रम
[२०४२२४
श्रीसूत्रताङ्गचूर्णिः ।। ११९ ।।
“सूत्रकृत” - अंगसूत्र-२ (निर्युक्ति: +चूर्णि :)
श्रुतस्कंध [१], अध्ययन [ ३ ], उद्देशक [३], निर्युक्ति: [४५ - ५५], मूलं [ गाथा २०४-२२४] मुनि दीपरत्नसागरेण संकलिता.....आगमसूत्र -[०२], अंग सूत्र -[०२] "सूत्रकृत" जिनदासगणि विहिता चूर्णि:
द्रव्यपरीपहा भवंति, न ग्लायमानस्य न कर्त्तव्यं कथं- 'हम' इदं च धम्ममादाय इति यद्वक्ष्यामः। तं धर्ममादाय गृहीत्वा 'कासवेण पवेदिदं' कासवग्रहणात्तीर्थकरणैवेदं प्रवेदितं, न तु स्थविरैः किंचान्यत् 'कुर्यात् भिक्खू गिलाणस्स' ग्लायते रोगेणान्यतरेण वा प्रथमद्वितीयादिपरीपहादिना, अगिलाणेण-अनार्द्दितेन अव्यथितेन राजाभियोगवत् 'समाधिए 'ति आत्मनः समाविहेतोः कर्त्तव्यं, ग्लानस्य वा अथवा समाधीए कायव्वं, ण मणोदुकडेण, किंच-न केवलं उवसग्गा एव अहियासेयव्या ज्ञात्वा सोढव्याः 'संखाय पेसलं धम्मं' सिलोगो ॥ २२४॥ संखा अडविधा, तंजहा - णामसंखा ठवणसंखा दव्यसंखा उबम्मसंखा परिणामसंखा गणणासंखा जाणणासंखा भावसंखा, तत्थ जाणणासंखाए अधियारो, संख्याय-ज्ञात्वा, पेसलं दच्चे भावे य, दव्वे जं दब्बं पीतिमुत्पादेति आहारादि, भावपेसलस्तु सर्ववचनीय दोषापेतो भव्यानां धर्म एव, सो धम्र्मो दुविधो-सुतधम्मो चरितधम्मो य, कस्य तौ प्रीतिमुत्पादयेयातां १, दृष्टिमानिति दृष्टिमतः सम्यग्दृष्टिः परिनिर्वृत्तः सीतीभूत इत्यर्थः, उवसग्गे अधियासेयब्वे उपसर्गा ये उक्ताः ये च वक्ष्यमाणाः तान् सर्वान्निधियासयन् सहन्नित्यर्थः, आमोक्षाय परिसमाप्तेः समन्ता 'वयेजा सि' परिवयेजासि, मोक्षो द्विविधः - भवमोक्षो सच्चकम्ममोक्खो य, उभयहेतोरपि आमोक्षाय परिव्रजेदिति त्रवीमि । उपसर्गपरिज्ञायां तृतीयोदेशकः ४-३ ॥
वृत्तं निज्जुत्तीए हेतुसरिसेहिं अहेउएहिं हेत्वाभासैरित्यर्थः, कथमहेतवो हेतुसदृशाः १, वक्ष्यति हि सुहेण सुहमजेमो० वणिअबत्, तथा च 'जहा गंड पिलागं वा' एवं सीलक्खलिया अण्णउत्थिया तन्भावुकाव 'आहंसु' रिति ॥ २२५॥ आहुः, के ते १महापुरिसाः पहाणा पुरिसा राजानो भूत्वा वनवासं गत्वा पच्छा पिव्वाणं गताः, 'पुधिं तत्ततवोधणा' पुत्रमित्यतीते काले
अस्य पृष्ठे तृतिय अध्ययनस्य चतुर्थ उद्देशक: आरभ्यते
[123]
धर्मादानादि
॥ ११९॥