________________ ચાચિંગ મહેતા. લાલચ કશા કામની નથી, પરંતુ તલવારનો ખણખણુટ અને ખડગને પ્રહારાજ ઉપયોગના છે, એ તમારે સમજવાની જરૂર છે. " દૂતનાં મુખ ઉપર ક્રોધનાં ચિહે તરી આવ્યાં. તેણે પિતાની આંખને વિકાળ બનાવીને પૂછ્યું. " ત્યારે અમારા સરદારના સંદેશાને યુદ્ધ એજ તમારો ઉત્તર છે ને ?" એમાં તમને હજી શંકા છે ?" વસ્તુપાળની તરફ જોઈ ભવનપાળે પૂછવું. - " મંત્રીશ્વરને જવાબ આપવા દે; સ્વાલ કે જવાબ કરવાનું તમારું કામ નથી. " દૂતે ભવનપાળ તરફ તિરસ્કારથી જોઈને કહ્યું. " મહામાત્યનોજ એ પ્રશ્ન રૂપે ઉત્તર છે. " ભૂવનપાળે, જુસ્સાથી કહ્યું. “તમે બરાબર વિચાર કરીને આ ઉત્તર આપે છે?” તે વસ્તુપાળને પૂછયું. વિચાર કર્યા વિના અમે કોઈ કામ કરતા નથી.” વસ્તુપાળે જવાબ આપો. “આનું પરિણામ શું આવશે, એ તમે જાણે છે ?" દૂતે પુનઃ પૂછયું. હા, પણ એને તમારા સરદારે જ વિચાર કરવાનો છે.” વસ્તુપાળે જવાબ આપે. ઠીક. તમારી તલવારને સજાવી રાખજે ત્યારે.” દૂત એમ કહીને એ તંબુમાંથી બહાર નીકળ્યો અને ઘોડા ઉપર સ્વાર થઈ રવાના થઈ ગયે. તે ગયા પછી વસ્તુપાળે સહજ હસીને ચાચિંગ તરફ જોયું. ચાચિંગે કહ્યું. “મને લાગે છે કે હવે થોડા સમયમાં શંખ આ નગર ઉપર ચડી આવશે.” મને પણ એમજ લાગે છે.” વસ્તુપાળે કહ્યું. " અને આપણે તથા આપણું સિન્ય બધી રીતે તૈયાર છે. વળી ચાચિંગ મહેતા જેવા સેનાનાયક છે એટલે આપણને ચિંતા કરવાનું કોઈ કારણ નથી. " એમ કહી વસ્તુપાળ ઉઠયા અને તંબુની બહાર આવ્યો. ચાચિંગ મહેતા મહામાત્યની રજા લઈને સ્વસ્થાનકે જવા નીકળે. માર્ગમાં. વસ્તુપાળની સાથે થયેલા વાર્તાલાપનો વિચાર કરતો તે જતો હતો. તેણે પિતાના આવાસે પહોંચતા સુધીમાં નિશ્ચય કરી લીધું કે મહામાત્ય વસ્તુપાળ હોય કે ચાચિંગ હોય, પણ પાટણની પ્રભુતા એ ઉભયને આશય હવે જોઈએ.