________________ ચાચિંગ મહેતા. “પણ આમ ઉભા પગે અને ચાલતા ઘેડે સંદેશે સાંભળવાનું ઠીક પડશે નહિ.” ઘોડેસ્વારે કહ્યું. ઠીક, ચાલો અમારી સાથે. " એમ કહી વસ્તુપાળે તેના ઘોડાને આગળ ચલાવ્યો અને તેની પાછળ ચાચિંગ, ભૂવનપાળ અને વિદેશી ઘોડેસ્વાર ગયા. વસ્તુપાળ એ ઘોડેસ્વારને નગરમાં નહિ લઈ જતાં ધૂળકાથી જે સેન્ટ ચાચિંગ મહેતાની સરદારી નીચે આવ્યું હતું, તેની છાવણીમાં લઈ ગયો. ઘોડેસ્વારે એ સૈન્યને જોઈ કહ્યું. “તમારું આ સૈન્ય અમારાં સૈન્ય કરતાં અધ ભાગનું પણ નથી. હશેપણ ગુજરાતી સેનિકના હાથને તમે જ લાગતો નથી.” ભૂવનપાળે મૂછેતાલ દેતાં દેતાં કહ્યું. “તમારાં સૈનિકને હાથ તમારા મુત્સદી મંત્રીએથી જ શોભે છે. ગુજરાતના સૈનિકે સૌરાષ્ટ્રના સૈનિકે જેવા બહાદૂર અને જવાંમર્દ તે નથી જ.” ઘોડેસ્વારે સગર્વ કહ્યું. . આ વખતે તેઓ છાવણની મધ્યમાં આવેલાં મુખ્ય તંબુની પાસે આવી પહોંચ્યા હતા. ઘડા ઉપરથી ઉતરીને બધા તંબુમાં ગયા. તે બુમાં સલક્ષ અને જયદેવ બેઠેલા હતા. મહામાત્ય બેઠા પછી બધાં બેસી ગયા. ઘોડેસ્વાર મધ્યમાં સ્થિર ઉભે હતે. મહામાત્યે તેની તરફ જોઈને કહ્યું. “શ્રીમાન શેખનો સંદેશો સાંભળવાને અમે તૈયાર છીએ. કહો, તેમને શો સંદેશો કહા છે ?" ઘોડેસ્વારે ખાંખારો કરી તથા મૂછે હાથ ફેરવીને કહેવા માંડયું, મંત્રીશ્વર ! શ્રીમાન વીરધવળને આપના જેવા તથા આપના બંધુ તેજપાળ જેવા મંત્રી મળ્યા છે, એ જોઈ અમારા સરદાર ઘણું ખુશી થાય છે; પરંતુ તે સાથે જ તેમને દિલગીરી થાય છે કે આપ બુદ્ધિશાળી હોવા છતાં બુદ્ધિને દુરૂપયોગ બહુ કરે છે. અમારા સરદારના પરમ મિત્ર સદીકનું આપે જે અપમાન કર્યું છે અને તેના ઉપર આપે છે અન્યાય ગુજાર્યો છે, તે માટે અમારા સરદાર ઘણુજ ગુસ્સે થયા છે અને જે એમના ગુસ્સાને શાંત કરવામાં નહિ આવે તો આપને આ નગરમાં સુખરૂપ રહેવું ભારે થઈ પડશે. બળીઆ સાથે બાથ ભીડવામાં કાંઈ સાર નીકળતું નથી, એ આપ સારી રીતે સમજતાં હશો.” - “એ હું સારી રીતે જાણું છું, પણ તમારા સરદાર એથી અજ્ઞાત