________________ વિરશિરામણી વસ્તુપાળ. એ પણ બરાબર છે.” ચાચિંગે કહ્યું. ઉપર પ્રમાણે વાર્તાલાપ કરતા કરતા તેઓ નગરના એક દરવાજેથી બીજા દરવાજે આવી પહોંચ્યા હતા. તે વખતે સામેથી એક વિદેશી ઘોડેસ્વારને નગર તરફ આવતા જોઈને વસ્તુપાળ ત્યાં ઉભો રહ્યો. ચાચિંગ અને ભુવનપાળ પણ ઉભા રહ્યા, થોડીવારમાં વિદેશી ઘોડેસ્વાર તેમની લગોલગ આવી પહોંચ્યા. વસ્તુપાળે તરતજ તેને કહ્યું. “ઉભા રહો. આમ કયાં જાઓ છો?” ઘોડેસ્વારે વસ્તુપાળ તરફ જોયું અને ઘેડાને લગામ ખેંચીને ઉભો રાખે. તેણે કહ્યું. “તમારે એની શી જરૂર છે?” “તમે કેની સાથે વાત કરે છે, એની તમને ખબર લાગતી નથી.” ભૂવનપાળે ઘોડેસ્વારનું અવિવેકી વલણ જોઈને કહ્યું. “ના.” ઘડેવારે ટુંકામાં જ કહ્યું. ત્યારે તમારે જાણવું જોઈએ કે તમે મહામાત્ય વસ્તુપાળજીની સાથે વાત કરી રહ્યા છો.” ભૂવનપાળે તેને સમજણ પાડતાં કહ્યું. “એમ કે?” ઘોડેસ્વારે આશ્ચર્ય દર્શાવતાં કહ્યું. “મારે એમનું જ કામ છે. હું એમને જ મળવાને જતો હતો.” વસ્તુપાળ આ દરમ્યાન એ વિદેશી ઘેડેસ્વાર તરફ જોઈ રહ્યો હતો. તેણે હવે તેને પૂછ્યું. " ત્યારે કહે, તમારે મને મળવા આવવાનું શું કારણ છે? તમે કયાંથી આવે છે ?" ' ઘોડેસ્વારે ખંખારે કરીને કહ્યું. “હું વડવાબંદરના સરદાર શિરોમણિ શ્રીમાન શંખ તરફથી આવું છું અને તેમણે આપેલો સંદેશ આપને પહોંચાડો, એ આપને મળવા આવવાનું કારણ છે.” મહામાત્યની આંખો સતેજ થઈ તેણે અંદરની જીજ્ઞાસા પણ બહારની શાંતિથી પૂછ્યું. “શ્રીમાન શંખને સંદેશ સારો જ હશે અને એ મને પહોંચાડવાને માટે જ તમે આવ્યા છે ?" ઘોડેસ્વારે મસ્તીએ ચડેલા ઘોડાને શાંત કરતાં કહ્યું. “હું જે સંદેશ લાવ્યો છું, તે સારો છે એટલું જ નહિ પણ આપનાં હિતને છે અને આપને એ આપવાને માટે જ મારે ખાસ આવવું પડયું છે.” શ્રીમાન શંખ અમારાં હિત માટે આટલા બધા તત્પર રહે છે, એ મેં આજેજ જાણ્યું.” વસ્તુપાળે જરા હસીને કહ્યું. “ઠીક, પણ કહો જોઈએ કે તમે શો સંદેશ લાવ્યા છો ?"