________________ કળાવતી મેનકા. 1 “હા.” તેજપ્રભાએ ટુંકે ઉત્તર આપતાં પૂછયું. “અને તમારું નામ શું છે?” “વિયા “મારૂં નામ - મેનકાએ જરા અચકાતાં જવાબ આપે. “વિજયા બહેન ! વાહવાહ નામ તે ઘણું ઉત્તમ છે.” તેજપ્રભાએ કમળા તરફ જોઈ હસીને કહ્યું. અને તમારાં બન્નેનાં નામ પણ કયાં ઉત્તમ નથી”મેનકાએ કહ્યું. " પણ તેજપ્રભા બહેન ! તમે કયાંના રહેવાસી છે અને અહીં ખંભાતમાં શા અર્થે આવી રહેલાં છો?” “અમે રહેવાસી તે ધોળકાનાં છીએ. તેજપ્રભાએ સરલ ભાવે. ઉત્તર આપે. “અને યાત્રા નિમિત્તે નીકળેલાં છીએ. ખંભાત મંદિરોનું નગર હેવાથી યાત્રાનાં સ્થળ જેવું છે અને તેથીજ અમે અહીં આવ્યાં છીએ તેમજ હાલ અહીં રોકાવાનાં પણ છીએ.” “બહુ સારી વાત છે.” મેનકાએ કહ્યું. “પણ તમે તથા તમારી. બહેન કમળાએ કષાય વસ્ત્રો કેમ પહેર્યા છે? શું તમારે વિચાર સંસા-- રને ત્યાગ કરવાનો છે ?" ના, એમ તો નહિ; પરંતુ સંસાર ઉપર અમને બહુ મેહ રહ્યો નહિ હેવાથી અમે સાદાં વસ્ત્રો પહેરવાનું પસંદ કરીએ છીએ.” તેજપ્રભાએ ઉત્તર આપીને પૂછ્યું. “એ તે ઠીક, વિજયા બહેન! પણ તમે આ નગરનાંજ રહેવાસી છે કે બીજા કોઈ નગરનાં ?" મેનકાએ તેજપ્રભાનાં મુખનું અવલોકન કરીને ઉત્તર આપે. “હું તો મૂળથીજ આ નગરની રહેવાસી છું; મારું પિયર તેમજ સાસરું અને આ નગરમાં જ છે.” એમ કે?” તેજપ્રભાએ જરા આશ્ચર્યને ભાવ દર્શાવીને કહ્યું. " ત્યારે તે તમે મોટાં ભાગ્યશાળી કે પતિના સહવાસમાં રહ્યાં છતાં માતા-પિતા તથા બહેન-બાંધવના સહવાસને લાભ પણ લઈ શકે છે.” હા, છે તો એમજ. " મેનકાએ કહ્યું અને પછી કમળા તરફ જોઈ તેને સંબોધીને પૂછયું. “તમે કેમ કાંઈ બોલતાં નથી. કમળા બહેન ! " ઉત્તરમાં કમળાએ જરા હાસ્ય કર્યું, તેજપ્રભાએ જવાબ આપે.. " તેને બહુજ ઘેરું બેલવાની ટેવ છે.”