________________ દુષ્ટનું દમન હવે સદીક ક્રોધાતુર બની ગયો. તેની આંખમાંથી અંગારા ખરવા લાગ્યા. તેણે જુસ્સાથી કહ્યું. " મારો ન્યાય કરનાર આ આલમમાં તે કઈ નથી. મહેતાજી! તમારે એ સિવાય બીજું કાંઈ કામ હોય તો કહો અને નહિ તો ચાલ્યા જાઓ. આ સદીકને તમે હજી ઓળખતા નથી એટલે આવી ધ્રષ્ટતા કરવા તૈયાર થયા છે.” પણ તમારે મારા પ્રશ્નનો ઉત્તર તે આપજ પડશે.” વસ્તુપાળે દઢતાથી કહ્યું. “દેવજીની ફરિયાદ ખરી છે કે ખોટી અને તમારે કાંઈ દેષ છે કે નહિ, એ મારે ખાસ જાણવું છે.” સદીક ગાદી ઉપર ઉભો થઈ ગયો. તેણે તીરસ્કારથી કહ્યું. “મારી પાસેથી ઉત્તર મેળવનાર તમે કોણ છો, એ હું સમજી શકતા નથી, તમે ગમે તેવા પણ રાજના નોકર છે અને હું સ્વતંત્ર શેઠ છું. મને જે યોગ્ય લાગ્યું, તે સગરના સંબંધમાં મેં કર્યું છે, અને તેથી તમારે તે સાથે કોઈ લેવાદેવા નથી. તમે તમારે જેવા આવ્યા છે, તેવા ચાલ્યા જાઓ; નહિ તો તમારે જન પણ જોખમમાં આવી પડશે.” હવે મહામાત્યનો રંગ બદલાઈ ગયો. તેણે જુસ્સાથી ક્રોધભર્યા અવાજે કહ્યું. " સદીક! મેં જે પ્રશ્ન તમને પૂછે છે, તેને સ્પષ્ટ ઉત્તર તમારે આપવો છે કે નહિ ?" સદીઓ પણ તેટલાજ જુસ્સાથી જવાબ આપે. “હરગીજ નહિ.” “એમ કે ?" વસ્તુપાળે ફાટી આંખે કહ્યું. “તો પછી સંભાળ તારી તલવારને.'' એમ કહેતાંજ વસ્તુપાળે પિતાની તલવારને મ્યાનમુક્ત કરી. સદીની તલવાર પણ ગાદી ઉપરજ પડી હોવાથી તેણે મહામાત્યનું અનુકરણ કર્યું અને તે જુસ્સાથી વસ્તુપાળ ઊપર ધસી આવ્યું. વસ્તુપાળ જે અત્યાર સુધી દૃઢતાથી ઉભો હતો, તે ત્વરાથી બાળકની જેમ ખસી ગયો અને સદીકની જમણી બાજુએ જઈ તેણે સદીકના હાથ ઉપર તલવારનો એક ફટકે લગાવી દીધો. તરતજ તેના હાથમાંથી તલવાર પડી ગઈ અને જે તે તેને લેવા નીચે વળે કે તેજ વસ્તુપાળે તેને બળપૂર્વક ધકે મારીને નીચે પાડી દીધું અને તે પોતે તેના ઉપર ચડી બેઠે. તે પછી તેણે તેના માણસને બૂમ પાડી બોલાવ્યા અને તેમને સદીકને કેદ કરી કારાગૃહમાં લઈ જવાની આજ્ઞા આપી દીધી. તેઓ સદીકને પકડીને લઈ ગયા, તે પછી વસ્તુપાળે લક્ષને