________________ અનુપમા. અરે મારા શિષ્ય ! તમે તે આજને આજ ચાલાક બની ગયા ને શું ? ગુરુ અને શિષ્યને સંબંધ ધટાવીને તમે મારાં ઈનામની વાતને ઉડાવી દેવા માગે છે પરંતુ આપણે કાંઈ એવાં ભોળાં નથી કે એવા સંબંધથી ભોળવાઈ જઈએ ! આપણે તે ઈનામ પહેલું અને પછી શિક્ષણ; કહે છે શીખવાની ઈચ્છા?” અનુપમાએ સહાસ્ય મુખે ણુ ગં. ભીરતાથી કહ્યું. “તમે કહેશો, તે ઈનામ આપશું; પછી છે કાંઈ?” પડ્યાએ હસીને કહ્યું. “હા; તે બરોબર પણ આપ કેલ.” અનુપમાએ હાથ લાંબો કરીને કહ્યું. વિશ્વાસ ન આવતે હેય, તે લે આ કેલ.” પવાએ હાથ તાળી આપતાં કહ્યું. પ્રેમઘેલી પ્રેમદાનો વિશ્વાસ વળી કેવો ? અત્યારે તે ભાભી, ભાભી કરે છે; પરંતુ જ્યારે પતિને મનાવશો અને તેમના થઈ જશે, ત્યારે ભાભીને સંભારશો પણ નહિ!” અનુપમાએ પણ હસીને કહ્યું. ભાભી ! શું હું એવી સ્વાર્થી છું કે તમારા અનેક ઉપકારને ભૂલી જઈ તમને સંભારીશ પણ નહિ ?" પદ્માએ પૂછયું. એ વાતની આગળ ઉપર ખબર પડશે.” અનુપમાએ કહ્યુંપણ હવે એ વાતને જવા દઈએ અને મૂળ વાત ઉપર આવીએ. સાધનના ઉપયોગને માટે તમારે થોડો પરિશ્રમ સેવવો પડશે.” શે પરિશ્રમ કરવો પડશે ?" પડ્યાએ પૂછયું. “તમારે ખંભાત જવું પડશે, કારણકે જયદેવકેટલાક સમય ત્યાજ રહેવાના છે.” અનુપમાએ જવાબ આપ્યો. તે તમે કેમ જાણ્યું, ભાભી! પદ્માએ ફરીને પૂછ્યું. - “કેમ શું ? મારી સલાહથી જ તેમને ખંભાતમાં રાખવાનું નક્કી થયું છે. અને એમ કરવાનું કારણ પેલી મેનકાના પાશમાંથી તેમને મુના કરવાનું જ છે.” અનુપમાએ જવાબ આપે. અનુપમાની ગોઠવણથી તેના પતિને ખંભાતમાં રહેવાનું થયું છે, એ પદ્મા જાણતી નહોતી અને તેથી અનુપમાની વાત સાંભળીને તેને આશ્ચર્ય થયું. તેણે કહ્યું. “ભાભી! તમારી બુદ્ધિ અગાધ છે. હું તમારાં શા વખાણ કરું?”