________________ કપટનળ. આવ્યો છેતે પણ ખરી રીતે તે તેવું નથી. તે એકવચની, દઢ નિશ્ચયી. અને આત્મબલિદાન આપનારે સાચે પુરૂષ છે. આપને તેની સલાહ ઘણીજ ઉપયોગી થઈ પડશે. " મૂખ વીરમ એથી ઘણો ખુશી થયું. તેણે આભારદર્શક સ્વરે કહ્યું. - “મહારાજ ! આપની સલાહ માટે હું આપને ઘણોજ આભારી છું. મને -સરદાર જયંતસિંહને પરિચય નથી; પરંતુ તે આપ કહે છે, તેવાજ હશે; કારણકે મધુરીએ પણ મને તેની જ સલાહ લેવાનો અભિપ્રાય આપે છે. વળી તે મધુરીના દૂરના સગા છે. એટલે તેના કહેવાથી તે મારા ૫ક્ષમાં તરતજ આવશે, એમ જણાય છે.” વળી તે મધુરીના દૂરના સગા છે, એ વાકય સાંભળીને સન્યાસીનાં મુખ ઉપર આશ્ચર્યની આછી ભાવના તરી આવી. તેણે મધુરીના સામે જોયું. મધુરી તેનો ભાવ કળી ગઈ અને તેણે વિચિત્ર નેત્રસંત કર્યો. એથી સન્યાસીનાં મનનું સમાધાન થયું. અને તેનું આશ્ચર્ય વિલિન થઈ ગયું. તે પછી સન્યાસીએ કહ્યું. “હા, આપની માન્યતા ખરી છે. જયંત સિંહ મધુરીના સગા હોવાથી આપના પક્ષમાં તરતજ આવી શકશે.” એટલું કહી સન્યાસી આસન ઉપરથી ઉઠે. ઉઠતાં જ તેણે કહ્યું. રાજકુમાર ! હવે હું રજા લઈશ અને આપને ભવિષ્યમાં મારી સલાહની જરૂર પડે, તો આપ મને ખુશીથી મળજે. મારા મેળાપનાં સ્થળને માટે આપ મધુરીને પૂછશે એટલે આપને તે દર્શાવશે.” વીરમ સન્યાસીના માનની ખાતર ઉભું થયું અને તેને પ્રણામ ર્યા. સન્યાસી મધુરીના સામે તીક્ષ્ણ દષ્ટિપાત કરીને ચાલ્યો ગયે. તે ગયા પછી વીરમ અને મધુરીએ કેટલીક વાતો કરી, પરંતુ તે સાથે વાચકને સંબંધ નહિ હોવાથી તેનો ઉલ્લેખ કરવામાં આવતું નથી. ક્ષણવાર પછી વીરમ જે ગુપ્ત દ્વારેથી આવ્યું હતું, તે દ્વારેથી ચાલ્યો ગયો અને મેહમયી મધુરી વિચારસાગરમાં ગોથાં ખાતી પુનઃ પલંગ ઉપર પડી.