________________ કપટજાળ. વીરમે તે જોયું અને એને અર્થ તે પૂછવા જતો હતો, પરંતુ કેઈનાં આગમનને પગરવ સાંભળીને મૌન રહ્યો. તેણે કાર સામે નજર કરી તે એક કષાય વસ્ત્રધારી સન્યાસીને ધીમે ધીમે અંદર ચાલ્યો આવતો જોયો. આથી તેને આશ્ચર્ય થયું અને તેણે મધુરી સામે અર્થસૂચક દ્રષ્ટિપાત કર્યો. પણ મધુરી તે તરફ દુર્લક્ષ્ય કરીને અને તેની બાજુમાંથી ઉડી સન્યાસીના સામે ગઈ. મધુરીએ ગંભીરતાથી કહ્યું. “પધારો સન્યાસી મહારાજ !" - " “જય સોમનાથ " સન્યાસીએ ઘેરા સ્વરથી કહ્યું. " આ આસન ઉપર બિરાજે.” મધુરીએ આસન મૂકતાં કહ્યું. ને આપનું આગમન શા અર્થે થયું છે, તે કૃપા કરીને કહે.” “અમારાં આગમનનું ખાસ કારણકે તેનો ખાસ હેતુ હોતાં નથી. જ્યારથી મેં આ દુઃખી સંસારનો ત્યાગ કર્યો છે, ત્યારથી મારાં હૃદયમાં એકજ કારણ અને એકજ હેતુને સ્થાન આપ્યું છે અને તે માનવ પ્રાણીઓનું કલ્યાણ. આ કારણને માટેજ અમે સન્યાસીઓ પરિભ્રમણ કરીએ છીએ. આ અમારાં આગમનનું કારણ મધુરી !" સન્યાસીએ પ્રૌઢતાથી જવાબ આપ્યો. “મારા જેવી સાધારણ નારીનાં મકાનમાં પધારી આપે મને કતાર્થ કરી છે અને તે માટે હું આપને આભાર માનું છું.” મધુરીએ કહ્યું. “ઠીક, પણ આપ સામેના આસન પર બેઠેલા પુરૂષને ઓળખો છો ?" આ વખતેજ સન્યાસીએ વીરમના સામે જોયું. ક્ષણવારમાં તેનાં મુખ ઉપર આશ્ચર્યની લાગણી પ્રગટી નીકળી. તેણે પ્રસન્ન મુખે કહ્યું. “ઓહ યુવરાજ વીરમદેવને કેણું ન ઓળખે ? યુવરાજ ! જય સોમનાથ !" જ્ય સોમનાથ.' વીરમે જવાબ આપે. રાજકુમાર ! આપ અત્રે હશે, એવી મને કલ્પના પણ નહોતી અને તેથી અત્યારસુધી આપના તરફ કરેલાં દુર્લક્ષ્યને માટે મને ક્ષમા આપશે.” સન્યાસીએ મધુર વાણુથી કહ્યું. એ શું બોલે છે, મહારાજ !" વીરમે એકદમ કહ્યું. “આપ જેવા સંસારત્યાગી સાધુને અમારી ક્ષમા માગવાની હોયજ નહિ.” - “એ આપને વિવેક છે, રાજકુમાર !" સન્યાસીએ સંતોષ દર્શાવતા કહ્યું. “આપ જેવા વિવેકી રાજકુમારને પિતાની સાથે અણબનાવ થયે, એ આશ્ચર્યજનક છે. પણ મને લાગે છે કે એમાં રાજા વીરધવળનોજ દેષ હશે; કારણ કે તેઓ રાજા હોવા છતાં પણ પરતંત્ર છે.”