________________ પાટણમાં. વિરમે તરત જ કહ્યું. “ચાલે હું આવાને તૈયાર છું.” * * પ્રૌઢા આગળ અને વીરમ પાછળ એ રીતે તેઓ પાસેના નાના માગે વળ્યાં અને કેટલેક દૂર ગયા પછી પ્રૌઢા એક ન્હાના દ્વાર પાસે ઉભી રહી. આસપાસ જોઈ તેણે દ્વાર ઉઘાડયું અને અંદર પ્રવેશ કરીને વીર. મને પોતાની પાછળ આવવાને સંકેત કર્યો વીરમ સાહસીક હતો. તે ઝટ ઘોડા ઉપરથી ઉતરી પડ્યો અને તેની પાછળ ગયો. કેટલુંક ચાલ્યા પછી પેલી પ્રૌઢ વયની સ્ત્રી ઉભી રહી અને તેણે સામેનાં મકાન તરફ નિશાની, કરીને કહ્યું. વીરમ કુમાર ! આ સામેના મકાનમાં આપને જવાનું છે અને ત્યાં ગયા પછી આપના જાણવામાં આવશે કે આપને અત્રે શું કામ માટે બોલાવ્યા છે.” એટલું કહીને તે સ્ત્રી ત્વરાથી ચાલી ગઈ અને વીરમ ત્યાં વિચાર કરતા ઉમે રહ્યો. તે કયાં છે, આ આવાસ કાને છે, પેલી પ્રૌઢ સ્ત્રી કેશુ છે અને તેને અહીં શું કામ માટે બોલાવ્યો છે, એ વિષે વીરમ કશું પણ જાણ નહોતે. સામેના મકાનમાં જવું કે પાછા ચાલ્યા જવું, એ સબંધી ક્ષણનાર પર્વત તેણે વિચાર કર્યો. આટલે સુધી આવ્યા પછી તેને પાછો જાય, તે તેનાં સાહસ અને શૌર્યને ઝાંખપ લાગે તેમ હતું અને તેથી તે આગળ પાછળના વિચારોને તિલાંજલી આપીને નિર્દિષ્ટ કરેલાં મકાન તરફ રવાના થશે. મકાન કાંઈ દૂર નહોતું. તે તરતજ તેનાં મુખદ્વાર પાસે પહોંચી ગયો. આસપાસ કોઈ માણસ નહતું અને દ્વાર બંધ હતું; તેથી તેણે જાતેજ દ્વારને ઉઘાડયું અને અંદર પ્રવેશ કર્યો. મકા. નની અંદર પણ કઈ માણસ હેય, એમ તેને જણાયું નહિ. ક્ષણવાર વિચાર કરીને તે આગળ ચાલ્યો એટલે તેની નજરે એક ઓરડો પડે. તેનાં દ્વાર ઉઘાડાં હતાં, તેથી વિના હરતે તે અંદર ગયે અને આશ્ચર્યમાં ડૂબી ગયો. આ ઓરડે અથવા તો ખંડ હાનો હતો, પરંતુ તેને એવી તે સરસ રીતે શણગારેલો હતો કે જેનારનું દિલ ખુશ થઈ જતું હતું. ખંડની નિર્જીવ શોભાની વાતને બાજુ ઉપર રાખીએ; કારણકે તેથી વીરમને બહું આશ્ચર્ય થાય તેમ નહોતું. તેને આશ્ચર્ય ઉત્પન્ન થાય એવી એક બીજીજ વસ્તુ હતી. એ નાના ઓરડાની ચાર દિવાલમાં કુદરતી સૌંદર્યને રાશિ છુપાયેલું હશે, એવો તેને સ્વને પણ ખ્યાલ નહેતો અને તેથીજ એ જુવાન આશ્ચર્યમાં લીન બની ગયા હતા. વીરમ શર અને સાહસીક હતો અને શર પુરૂષોમાં તેનાં ગુણગાન ગવાતાં હતાં, પરંતુ એ રાજકુમાર અને વળ