________________ વીરથિરમણ વસ્તુપાળ. લવણપ્રસાદે કહ્યું. “વીરમ ! ત્યારે હવે તું તારી દાદી પાસે જા અને ત્યાં થોડો વખત રહી નગરમાં જરા ફરી આવજે, એટલે તારું ઉશ્કેરાયેલું મસ્તક શાંત થશે. દરમ્યાન હું મહારાજા પાસે જઈ આવું છું” વીરમ તરતજ ઉઠો અને મહાલયની અંદર ગયે. લવણપ્રસાદની સ્ત્રી તેની દાદી પાસે થોડા સમય રોકાઇને તે નગરમાં ફરવાને નીકળી પડે. અત્યારે તેણે મુસાફરીને પોષાક ઉતારી નાંખ્યા હતા અને સજકુમારને શોભે તે કિમતી પોષાક પહેર્યો હતો અને તેથી એ જુવાન આકર્ષક લાગતો હતે. ગુજરાતના પાટનગર પાટણના વિશાળ અને ભવ્ય બજારમાંથી વીરમ પિતાના ઘોડાને ધીમે ધીમે ચલાવતે પસાર થતો હતો. બજારમાં આવેલી દુકાનોની લાંબી હાર, તેમાં આકર્ષક રીતે ગોઠવેલી વસ્તુઓ, વ્યાપારીઓની દય-વિક્રયની કુનેહ અને ગ્રાહકોની ધમાલ જોઈને વીરમને આશ્ચર્ય થયું. ઉંચી અટારીઓવાળાં આ ભવ્ય પાટણનો ભવિષ્યમાં પિતે મહારાજા થવાનું છે, એ વિચારથી એ જુવાનને ગુપ્ત આનંદ થયો. અનેક બજારોમાંથી પસાર થઈને છેવટ તે એક રાજમાર્ગ તરફ વળ્યો. આ માર્ગે રાજના સરદારો, સામતિ અને અધિકારીઓ વગેરેના આવાસે હતા. દરેક આવાસ સાદો પણ સુંદર હતો અને તેને લગતા વાડામાં કરેલા નાના બાગથી મનરંજક જણુતા હતા. વીરમ આ રાજમાર્ગની શેભા જેતો જેને આગળ ચાલ્યા જતો હતો અને બીજા માર્ગે વળવાની તૈયારીમાં હતો. એટલામાં પિતાનું નામ સાંભળીને તેણે લગામ ખેંચીને ઘોડાને ઉભો રાખે. વિરમ કુમાર !" તેણે પ્રૌઢ વયની એક સ્ત્રીને બેલતાં જોઈ. વીરમ ઘડાને તેની પાસે લઈ ગયે. તેણે પૂછ્યું. “મને બોલાવો છે ?" હા. આપને જ;” પ્રૌઢાએ ધીમેથી જવાબ આપે. “કેમ, મારું શું કામ છે ?" વીરમે જીજ્ઞાસાથી પૂછ્યું. કામ ઘણું ગુપ્ત છે અને તે રાજમાર્ગમાં ઉભા ઉભા કહી શકાય. તેવું નથી.” પ્રૌઢાએ ઉત્તર આપે. " ત્યારે ?" વીરમે પૂછયું. ત્યારે શું ?" પ્રૌઢાએ નિશ્ચયાત્મક ભાવથી જવાબ આપતાં કહ્યું. “આપ મારી પાછળ ચાલ્યા આવે. આપણે એક આવાસમાં, જઈએ અને ત્યાં નીરાતે વાત કરીએ.”