Page Text
________________ 110 વીરશિરોમણું વસ્તુપાળ. સિંહે છેવટે પૂછેલા પ્રશ્નનો ઉત્તર આપતાં તેણે કહ્યું. “મારું માનવું પણ તમારા જેવું જ છે. રાજ્યનાં અટપટાં કામમાં મારે તમારા તથા મહાસામંતના સહકારની ખાસ જરૂર પડશે.” ત્રિભુવનપાળ અને જયંતસિંહનાં મુખ ઉપર આનંદની છાયા ફેલાઈ ગઈ; પરંતુ વીરમ તેને મર્મ સમજી શક્યું નહિ. તે તે અત્યારના પ્રસંગ વિષે જૂદા જૂદા તરગે મનમાં રચતે મૌન બેસી રહ્યો. જયંતસિંહે આસન ઉપરથી ઉઠીને વીરમને ઉદ્દેશીને કહ્યું “ત્યારે રાજકુમાર ! હવે આપણે મહાસામંતની રજા લઈએ તે કેમ ?" " ભલે, જેવી તમારી મરજી.” વીરમે તેના મતને અનુમોદન આપતાં તથા આસન ઉપરથી ઉઠતાં જવાબ આપ્યો. મહાસામત ત્રિભુવનપાળની રજા લઈ તેઓ બન્ને આસન ઉપરથી ઉઠીને ચાલતા થયા. આગળ વીરમ અને પાછળ જયંતસિંહ એ પ્રમાણે ચાલતા તેઓ ખંડમાં પ્રવેશદ્વાર પાસે આવી પહોંચ્યા. પણ દ્વારમાંથી બહાર નીકળતાંજ તેઓ એકદમ સ્થંભી ગયા. કેમ જાણે તેઓના પગ કેઈએ બાંધી લીધા હેય નહિ ? આમ બનવાનું કારણ પ્રવેશદ્વારમાં એક પ્રચંડકાય પુરૂષ ઉભેલ હતો એ હતું અને તેને જેવાથીજ તેઓ આશ્ચર્ય પામી ગયા હતા. તે પુરૂષ વાઘેલાઓને સરદાર અને પાટણને રાજચિંતાકારી અમાત્ય લવણપ્રસાદ હતા. લવણપ્રસાદે વીરમ તરફ દયાભરી અને જયંતસિંહ તરફ કરડી નજરે જઈને કહ્યું. “તમે ત્રણે શી મસલત ચલાવતા હતા?રાજ્યગાદીને હસ્તગત કરવાને તમારો વિચાર અયોગ્ય તો નથી " છેવટનું માર્મિક વચન સાંભળીને જયંતસિંહ તરતજ સમજી ગયે કે લવણુપ્રસાદ દ્વારમાં ઉભા રહીને બધી વાત સાંભળી લીધી છે અને તેથી તેનાં મુખ ઉપર અને આંખમાં ક્રોધનાં ચિહે તરી આવ્યાં; પણ વીરમનાં મોતી મરી ગયાં હતાં. તે તેના દાદાને સામે ઉભેલા જોઈને ગભરાઈ ગયે હતે. ચોરી કરતાં ચાર ચોરીના માલ સાથે પકડાય અને તેની તે વખતે જેવી દશા થાય, તેવી દશા અત્યારે વીરમની થઈ હતી. પણ જયંતસિંહ લવણપ્રસાદથી ડરે એમ નહોતે. તેણે બેદરકારીથી કહ્યું, “તમારા પૌત્રને જ પૂછો કે અમે શી મસલત ચલાવતા હતા? રાજચિંતાકારીનું પદ તમે ધરાવો છે, એટલે રાજ્યની ચિંતા માત્ર તમને જ હશે, એમ ધારશો નહિ. અમે પણ રાજની ચિંતા રાખીએ છીએ ખરા.”
| SR No. | 006162 |
| Book Title | Veer Shiromani Vastupal Part 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | |
| Publisher | |
| Publication Year | |
| Total Pages | 200 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 13 MB |