________________
खल्वाटो दिवसेश्वरस्य किरणैः सन्तापितो मस्तके, वाञ्छन् देशमनातपं विधिवशात् तालस्य मूलं गतः । तपस्थस्य महाफलेन पतता भग्नं सशब्दं शिरः; प्रायो गच्छति यत्र भाग्यरहितस्तत्रैव यान्त्यापदः ।।१।। ટાલવાળો કોઈ પુરુષ સૂર્યના કિરણોથી સંતાપ પામીને છાયામાં જવાની ઇચ્છાથી દેવયોગે તે તાલવૃક્ષના મૂળપાસે ગયો, ત્યાં મોટું ફળ પડવાથી મોટા અવાજ સાથે તેનું મસ્તક ભગ્ન થયું. અહો ! ભાગ્યરહિત પુરુષ જ્યાં જાય ત્યાં તેંની પાછળ પ્રાયઃ આપત્તિ આવે જ છે. //// खलः सक्रियमाणोऽपि ददाति कलहं सताम् । दुग्धधौतोऽपि किं याति वायसः कलहंसताम् ।।२।।
ખલ પુરુષોનો સત્કાર કરવા છતાં તે સજ્જનોને કષ્ટ આપે છે. કાગને ઘણા દૂધથી ધોવા છતાં શું તે હંસ બની શકે ? મારા
खरं श्वानं गजं मत्तं रण्डां च बहुभाषिणीं । राजपुत्रं कुमित्रं च दूरतः परिवर्जयेत् ।।३।। ખર, શ્વાન, મદોન્મત્ત હાથી, બહુ બોલી કુલટા, રાજપુત્ર અને કુમિત્રનો
