________________
સુતા
વેચે કંતનેજી, હણે વાઘ ને ચોર;
બીએ બિલાડીની આંખથીજી, એહવી નારી નિઠોર. ચાલે વાંકી દ્રષ્ટિથી જી, મનમાં નવનવા સંચ; એ લક્ષણ વ્યભિચારીનાંજી, પંડિત બોલે પ્રપંચ. એક સમજાવે નયણથીજી, એક સમજાવે હાથ; એહ ચરિત્ર નારીતણાંજી, જાણે છે શ્રી જગનાથ.
નદી નીર ભુજ બળે તેરજી, કહેવાય છે રે અનાથ; એક વિષયને કારણેજી, હણે કંતને નિજ હાથ. ગામમાં બીહે શ્વાનથીજી, વનમાં ઝાલે છે વાઘ; નાસે દોરડું દેખીનેજી, પકડે ફણિધર નાગ. ભર્તૃહરી રાજા વલીજી, વિક્રમરાય મહાભાગ; તે સરખા નારીતણાજી, કદીય ન પામ્યા તાગ. તો રાણી તુજ શું કહુંજી, એ છે સંસારની રીત; પણ હું એમ નવી જાણતોજી, તુજને એવી અવિનીત. તુજને ન ઘટે કામિનીજી, કરવો અંતર એમ; માહરી પ્રીત ખરી હતીજી, તું પલટાણી કેમ ?
મુજથી છાની ગોઠડીજી, સાસુથી કરે જેહ; જિમ વાવ્યાં તિમ તેં લણ્યાંજી, ફળ પામી તું એહ.
આકાશે તારા ગણે છેજી, તોળે સાયર નીર; પણ સ્ત્રી ચરિત્ર ન કહી શકેજી, સુરગુરુ સરિખો ધીર. ગુ.૧૪ કપટી નિઃસ્નેહી કહીજી, વળી તે નારી સર્વ; ઈન્દ્રચંદ્રને ભોળવ્યાજી, આપણી કરીએ શો ગર્વ?
તું વ્હાલો નહીં તાહરેજી, વ્હાલી સાસુ છે એક; તો વહુને સાસુ મળીજી, મોકલે મ્હાલજ્યો છેક.
Jain Education International
૬૮
ગુ.૧૧
For Private & Personal Use Only
ગુ.૧૨
ગુ.૧૩
ગુ.૧૫
ગુ.૧૬
ગુ.૧૭
ગુ.૧૮
ગુ.૧૯
૩.૨૦
૩.૨૧
ગુ.૨૨
www.jainelibrary.org
