________________
आगम
(४४)
“नन्दी'- चूलिकासूत्र-१ (मूलं+वृत्तिः )
................ मूलं [४७]/गाथा ||८१...|| ...... मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित......आगमसूत्र-[४४], चूलिका सूत्र-[१] "नन्दीसूत्र" मूलं एवं मलयगिरिसूरि-रचिता वृत्ति:
प्रत
भीमलयगिरीया नन्दीवृत्तिः
सूत्रांक
[४७]]
॥२२६॥
दीप अनुक्रम [१४०]
CROGRECORRECEk
होइ परिणामो । पावनिवित्ती य परा नेयं अण्णाणिणो उभयं ॥२॥" ततो यदुक्तम्-'अज्ञानमेव मुमुक्षुणा मुक्ति- अज्ञानवापपथप्रवृत्तेनाभ्युपगन्तव्यं, न ज्ञान मिति, तत्तेषां मूढमनस्कतासूचकमवगन्तव्यं, यदयुक्त-भवेत् युक्तो ज्ञानस्या-दाधिकार: भ्युपगमो यदि ज्ञानस्य निश्चयः कर्तुं पार्यते' इत्यादि, तदपि बालिशजल्पितं, यतो यद्यपि सर्वेऽपि दर्शनिनः परस्परं भिन्नमेव ज्ञानं प्रतिपन्नाः तथापि यद्वचो दृष्टेष्टाबाधितं पूर्वापराव्याहतं च तत्सम्यग्रूपमवसेयं, ताग्भूतं च वचो भगवत्प्रणीतमेवेति तदेव प्रमाणं न शेषमिति, यदप्युक्तं-'सुगतादयोऽपि सौगतादिभिः सर्वज्ञा इष्यन्ते' इत्यादि, तदप्यसत्, दृष्टेष्टबाधितवचनतया सुगतादीनामसर्वज्ञत्वात् , यथा च दृष्टेष्टबाधितवचनता सुगतादीनां तथा प्रागेव सर्वज्ञसिद्धौ लेशतो दर्शिता, ततो भगवानेव सर्वज्ञः, उक्तं च-"सर्वण्णुविहाणं मिवि दिडिट्ठावाहियाउ वयणाओ। सवण्णू होइ जिणो सेसा सचे असवण्णू ॥१॥" एतेन यदुक्तं भवतु या वर्द्धमानखामी सर्वज्ञस्तथापि तस्य स
२० त्कोऽयमाचारादिक उपदेश इति कथं प्रतीयते?' इति, तदपि दुरापास्तं, अन्यस्वेत्थम्भूतदृष्टेष्टावाधितवचनप्रवृत्तेरसम्भवात् , यदप्युक्तं-भवत्वेषोऽपि निश्चयो यथाऽयमाचारादिक उपदेशो वर्द्धमानखामिन इति, तथापि तस्योपदेशस्थायमर्थो नान्य इति न शक्यं प्रत्येतु'मित्यादि, तदध्ययुक्तं, भगवान् हि वीतरागस्ततो न विप्रतारयति, वि-18|२२६॥ प्रतारणाहेतुरागादिदोषगणासम्भवात् , तथा सर्वज्ञत्वेन विपरीतं सम्यग् वाऽर्थमवबुध्यमानं शिष्यं जानाति ततो २४ १ सर्वहविधानेऽपि टेवाबाधितात् बचनात् । सर्वज्ञो भवति जिनः शेषाः सर्वे भवैशाः ॥ १ ॥
SAREaratih na
.
.
~455~
