________________
आगम (४१/२)
“पिण्डनियुक्ति”- मूलसूत्र-२/१ (मूलं+नियुक्ति:+वृत्ति:) मूलं [३९१] .→ "नियुक्ति: [३६२] + भाष्यं [२७...] + प्रक्षेपं [३...]" . मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित...........आगमसूत्र - [४१/२], मूलसूत्र - [०२/२] "पिण्डनियुक्ति" मूलं एवं मलयगिरिसूरि-रचिता वृत्ति:
रीयावृत्तिः
प्रत गाथांक नि/भा/प्र ||३६१||
दृष्टान्तः
दीप अनुक्रम [३९१]
पिण्डनियुतर्मलयगि
||मालादानीय मोदकानिति, सा च तदानीमन्तर्वस्नी, परं पत्पुरादेशं देवताशेषाभिव प्रतीच्छन्ती मोदकानयनाय मालाभिमुखां निश्रेणिमारो- १३ मालाहुमयतिष्ट, साधुश्च न कल्पते मालापहृता भिक्षा संयतानामिति तां विनिवार्य तगृहानिःससार, ततस्तत्क्षण एव कोऽपि कापिलो भिक्षार्थ
पहृतदोषे तस्मिन्नेव गृहे माविशत, सुरदतेन च स पृष्टो-यथा भोः ! कि संयतेन मालादानीयमाना भिक्षा न प्रतिजगृहे, ततः स मात्सर्यवशाद- बसुन्धरा॥१०॥ सम्बद्धं किमप्यमापिष्ट, ततस्तस्मायपि सुरदत्तो वसुन्धरया मोदकान् दापितवान, बसुन्धरा च मोदकानयनाथ निःश्रेणिमारोहन्ती कथ
मपि पादहसनतो विसंस्थुलाङ्गी न्यपतत्, अधश्च व्रीहिदलनयन्त्रकमासीत्, ततस्तत्कीलकस्तस्या निपतन्त्याः कुक्षि द्विधा पाटयामास निर्गतश्च परिस्फुरस्ततो गर्भः, कीलकविदारिततया महापीडाऽतिशयभावतः पश्यतामेव सकललोकानां सदुःखं स्पन्दमानः | पञ्चत्वमगमत, तथा वसुन्धरा प, तत उच्छलितः पापीयसः कापिलस्यावर्णवादः, अन्यदा च भूयोऽपि तस्मिन्नेव गृहे स एव साधुभिक्षार्थमाजगाम, सुरदाचश्च तममाक्षीत-भगवन् ! यथा यूयं ज्ञानचक्षुषा दाव्या विनाशमवेक्षमाणा भिक्षा परिहतवन्तः तथाऽस्माकमपि किं नाचीकथत?, येन तदानीं सा मार्क नारोहेव, ततः साधुरवोचत्-नाहं किमपि जाने, केवलमयमस्माकं सार्वज्ञ उपदेशा-यथा न कल्पते ।
साधूनां मालापहृता भिक्षेति, ततः स पूर्ववदचिन्तयद्धर्ममश्रौषीत प्रवज्यां चाग्रहीदिति, सूत्र सुगम, नवरम् । एवमेव जघन्यमालापहते हाइवोत्कोऽपि मालापहते 'पडन्त उभयवहो' इत्यादयो दोषा वक्तव्याः । तत्र दाच्या वधे उदाहरणं 'वारणनिस्सेणि' इत्यादि । सम्म
॥१०९|| ति मालापहृतमेव भङ्गयन्तरेणाह| उड्महे तिरियपि य अहवा मालोहडं भवे तिविहं । उद्रे य महोयरणं भणियं कुंभाइस उभयं ॥ ३६३ ॥
व्याख्या--अथवा मालापहृतं त्रिविधं, तयथा-ऊर्ध्वमस्तिर्यक् च, तत्र ऊर्ध्वमेतदनन्तरोक्तमूर्ध्वविलगितसिककादिगतम् , अधो
~221~