________________
आगम
“आवश्यक”- मूलसूत्र अध्ययन [-], मूलं [-/गाथा-], नियुक्ति: [६८०], भाष्यं [११९...]
(४०)
प्रत
आवश्यकभणंति-सरिसोऽसि तुर्म तस्स वानरगस्स, जहा एगो वानरो रुक्खे अच्छइ, वासासु सीतवातेहिं झडिज्झति, ताहे |
हारिभद्रीसुघराए सउणिगाए भणिओ-'वानर ! पुरिसोऽसि तुमं निरत्थयं वहसि बाहुदंडाई । जो पायवस्स सिहरे न करेसि कुडिं ॥२६॥
यवृत्ति
। पडालिं वा ॥१॥ सो एवं तीए भणिओ तुहिको अच्छइ, ताहे सा दोच्चपि तच्चपि भणइ, ततो सो रुहो तं रुक्खं
विभागः१ दुरुहिउमाढत्तो, सा नट्ठा, तेण तीसे तं घरं मुंबं सुंबं विक्खितं,भणइ य-नविसि ममं मयहरिया नविसि ममं सोहिया व णिद्धा वा । सुघरे। अच्छसु विधरा जा वट्टसि लोगतत्तीसु ॥१॥ सुहं इदाणे अच्छ । एवं तुमंपि मम चेव उवरिएण| जाओ, किं च-मम अन्नपि निजरादारं अस्थि, तेण मम बहुतरिया निजरा, ते लाहं चुकीहामि, जहा सो वाणियगो| दो वाणियगा ववहरंति, एगो पढमपाउसे मोल्लं दायवयं होहित्ति सयमेव आसाढपुण्णीमाए घरं पच्छ(स्थ)इतो, बीएण अर्द्ध वा तिभागं वा दाऊण छवाविय, सयं ववहरइ, तेण तदिवसं बिउणो लाहो लद्धो, इयरो चुक्को । एवं चेव जइ
सुत्रांक
दीप
अनुक्रम
भणन्ति-सदशोऽसि त्वं तस्य कः, यधैको बानरो वृक्षे तिष्ठति, वर्षासु शीतवातैः किश्यति, तदा सुगृहिकया शकुन्या भणित:-वानर ! पुरुषोऽसि त्वं निरर्थक वहसि बाहुदण्डान् । यः पादपस्थ शिखरे न करोषि कुटी पटालिका वा ॥१॥स एवं तया भगितस्तूष्णीकस्तिष्ठति, तदा सा द्विरपि निरपि भणति, | ततः स रुष्टस्तं वृक्षमारोहुमारब्धः, सा नष्टा, तेन तस्यासद्हं दवरिकादवरिक विक्षिप्तम्, भगति च-नाप्यसि मम महत्तरिका नाप्यसि मम सुहृदा स्निग्धा चा | सुगृहिके ! तिष्ठ विगृहा या वर्तसे लोकतप्तौ ॥ १ ॥ सुखमिदानी तिछ । एवं स्वमपि मम चैवोपरितनो जातः, किंव-ममान्यदपि निर्जराद्वारमस्ति, तेन मम बहुतरा निर्जरा, तं लाभ अश्यामि,-यथा स वणिक् द्वौ वणिजौ व्यवहरतः, एकः प्रथमावृषि मूल्य दातव्यं भविष्यतीति स्वयमेवाषाढपूर्णिमायां त्यक्त्वा गृहं गतः, (प्रच्छेदित), द्वितीयेना वा त्रिभार्ग वा दवा स्थगित (स्थापितं), रूयं व्यवहरति, तेन तदिवसे द्विगुणो डाभो लब्धा, इतरो अष्टः । एवमेव
|
॥२९
SAREAKimand
Haniprayog
मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित...........आगमसूत्र - [४०], मूलसूत्र- [०१] “आवश्यक' मूलं एवं हरिभद्रसूरि-रचित वृत्ति:
~ 527~