________________
आगम
आवश्यक”- मूलसूत्र-१ (मूलं+नियुक्ति:+वृत्ति:) अध्ययन [४], मूलं [सू.] / [गाथा-], नियुक्ति: [१३१७] भाष्यं [२१२...],
(४०)
P
प्रत सूत्रांक
आवश्यक- दई, भणइ-पत्तो ठियगा वंदह, आयरिया वाउला, अण्णया ते अवरोप्परं मंतंति-किं मण्णे होजा गवेसामोत्ति, एगो ४ प्रतिकहारिभ- ओवरगबारे ठिओ निवन्नेइ, चिरं च ठिओ, आयरिओ न चलइ न भासइ न फंदा ऊसासनिस्सासोवि नस्थि, सुहमो किरमणाध्य. द्रीया
तेसि भवइ, सो गंतूण कहेइ अण्णसिं, ते रुहा, अजो! तुम आयरिए कालगएवि न कहेसि ?, सो भणइ-न कालग- योगसे० ॥७२२॥
है यत्ति, झाणं झायइत्ति, मा वाघायं करेहित्ति, अण्णे भणंति-पवइओ एसो लिंगी मन्ने बेयालं साहेउकामो लक्खणजुत्ता २८व्याना आयरिया तेण ण कहेइ, अज्ज रत्तिं पेच्छहिह, ते आरद्धा तेण सम भंडिलं, तेण वारिया, ताहे ते राया ऊस्सारेऊण |
संवरयोगः कहित्ता आणीओ, आयरिया कालगया सो लिंगी न देइ नीणेऊ, सोवि राया पिच्छा, तेणवि पत्तीयं कालगओत्ति, पूसमित्तस्स ण पत्तियइ, सीया सज्जीया, ताहे णिच्छयोणायो, विणासिया होहिंति, पुर्व भणिओ सो आयरिएहिं-जाहे अगणी अन्नो वा अच्चओ होजत्ति ताहे मम अंगुढए छिवेजाहि, छिन्नो, पडिबुद्धो भणइ-कि अज्जो ! वाघाओ कओ?, पिच्छह
ददाति, भणति-भत्र स्थिता बन्दध्वं, भाचार्या न्यायुताः, अन्पदा ते परस्परं मनयन्ते-कि मन्ये भवेद् गवेषयाम इति, एकोऽपवरकद्वारे स्थितो निभाळयति, चिरं च स्थितः, आचार्यों न चलति न भाषते न सन्दते उरासनिःश्वासाबपि न स्तः, सूक्ष्मौ किल तेषां भवतः, स गत्वा कथति अन्येषां, ते IDIटा, माथ! समाचार्यान् कालंगवानपिन कथयसि, स भगति-कालगता हति, ध्यान पायन्ति, मा भगति-नकालगता इति, ध्यान पायन्ति, मा बाधात काति, अन्यान् भवन्ति-प्रमजित एष ........
७२२॥ लिङ्गी मन्ये वैतालं साधयितुकामो लक्षणयुक्ता भाचास्तेिन न स्थति, अद्य रात्री प्रेक्षवं, ते मारब्धाम्तेन सम भण्डयितुं, तेन चारिताः, तदा ते राजानमपसार्थ कथायित्वाऽऽगीतवन्तः, भाचार्याः कालगताः स लिङ्गी न ददाति निष्काशयितुं, सोऽपि राजा प्रेक्षते, तेनापि प्रत्ययितं कालगत इति, पुरुषमित्राय न प्रत्यापति शिक्षिका सजिता, तदा निश्चयो ज्ञातो, विनाशिना भविष्यन्ति, पूर्व मपितः स आचार्य:-पदामिन्यो वाऽत्ययो भवेद् सदा ममाष्टः स्पष्टम्यः, स्पृष्टः, प्रतिबो भणति-किमार्य ! पायातः कृतः,प्रेक्षध्यमेवै
दीप अनुक्रम [२६]
~1447~