________________
आगम
आवश्यक”- मूलसूत्र-१ (मूलं+नियुक्ति:+वृत्तिः ) अध्ययन [३], मूलं [-] / [गाथा-७...], नियुक्ति: [११०४], भाष्यं [२०३...]
(४०)
प्रत सूत्रांक ||७..||
वीरओ वारं अलभंतो पुष्फछजियाए अचणं काऊण बच्चइ दिणे दिणे, न य जेमेइ, परूढमंसू जाओ, वत्ते वरिसारत्ते नीति राया, सबेवि रायाणो उवडिया, वीरओ पाएसु पडिओ, राया पुच्छइ-वीरओ दुबलोत्ति, बारवालेहिं कहियं जहावरी, रणो अणुकंपा जाया, अवारियपवेसो कओ वीरगस्स । वासुदेवो य किर सवाउ धूयाउ जाहे विवाहकाले पायदियाओ एंति ताहे पुच्छइ-किं पुत्ती! दासी होहिसि उदाहु सामिणित्ति, ताओ भणति-सामिणीओ होहामुत्ति, राया। भणइ-तो खायं पवयह भट्टारगरस पायमूले, पच्छा महया णिक्खमणसकारेण सक्कारियाओ पधयंति, एवं वचाइ कालो। अण्णया एगाए देवीए धूया, सा चिंतेइ-सबाओ पवाविज्जती, तीए धूया सिक्खाविया-भणाहि दासी होमित्ति, ताहेर सवालंकियविभूसिया उवणीया पुरिछया भणइ-दासी होमित्ति, वासुदेवो चिंतेइ-मम धूयाओ संसारं आहिंडंति तह य8 अण्णेहिं अवमाणिज्जति तो न लट्ठयं, एत्थं को उवाओ, जेण अण्णावि एवं न करेहित्ति चिंतेइ, लद्धो उवाओ, वीरगं ।
१वीरको कामलभमानः पुष्पछजिकया (द्वारपाखायाः) अर्चनं कृत्वा मजति दिने दिने, न च जेमति, प्रदश्मभुर्जातः, इसे पाराग्ने निर्गछति राजा, सर्वेऽपि राजान उपस्थिताः, वीरकः पादयोः पतिता, राजा पृच्छति-वीरक! दुषंठ इति, द्वारपालैः कथितं यथावृत्त, राशोऽनुकम्पा जाता, अवारितप्रवेशः तो धीरकप । वासुदेवश्च किल सर्या दुमितयंदा विवाहकाले पादवन्दका आयान्ति तदा पछति-किं पुत्रि! दासी भविष्यसि उताहो स्वामिनीति, ता भणन्ति-स्वामिन्यो भविष्याम इति, राजा भणति-तंदा स्वातं (प्रसिद) प्रबजत भट्टारकस्य पादभूले, पश्चान्महता निजमणसरकारेण 2 सत्कृताः प्रमजन्ति, एवं ब्रजति कालः । अन्यौकया देच्या दुहिता, सा चिन्तयति-सर्वाः प्रमाज्यन्ते, तया दुहिता शिक्षिता-भणेदासी भवामीति, तदा सर्वा लारविभूषितोपनीता पृष्टा भणति-वासी भवामीति, वासुदेवचिन्तयति-मम दुहितरः संसारं आहिण्डन्ते तथा चान्दै अचमन्यन्ते तदान कटं, मन्त्र क उपायो?, येनाम्या अपि एवं न कुर्युरिति चिन्तयति, कब्ध उपायः, वीरक
दीप
अनुक्रम [९..]
मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित..........आगमसूत्र - [४०], मूलसूत्र - [१] “आवश्यक" मूलं एवं हरिभद्रसूरि-रचित वृत्ति:
~ 1030~