________________
आगम
(१५)
“प्रज्ञापना" - उपांगसूत्र-४ (मूलं+वृत्ति:) पदं [-], ---------------- उद्देशक: [-], ---------------- दारं [-], ---- मूलं [-] मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित...........आगमसूत्र - [१५], उपांग सूत्र - [४] "प्रज्ञापना" मूलं एवं मलयगिरि-प्रणीत वृत्ति:
प्रत
सूत्राक
तु निःश्रेयसावासिः, ते हि विवक्षितमध्ययनमर्थतः सम्यगवगम्य संसाराद्विरज्यन्ते, विरक्ताश्च सन्तः संसाराद्विनिर्जिगमिषवः संयमाध्वनि यथाऽऽगमं सम्यक् प्रवृत्तिमातन्वते, प्रवृत्तानां च संयमप्रकर्षवशत उपजायते सकलकर्मक्षयानिःश्रेयसावाप्तिरिति, उक्तं च-"सम्यग्भावपरिज्ञानाद्विरक्ता भवतो जनाः । क्रियाऽऽसक्ता बविलेन, गच्छन्ति परमां गतिम् ॥१॥” इति, अभिधेयं जीवाजीवस्वरूपं, तच प्राक् प्रदर्शितनामव्युत्पत्तिसामर्थ्यमात्रादव-1 गतम् । सम्बन्धो द्वेधा-उपायोपेयभावलक्षणो गुरुपर्वक्रमलक्षणश्च, तत्राद्यस्तकानुसारिणः प्रति, तद्यथा-वचनरूपापन्नं प्रकरणमुपायः तत्परिज्ञानं चोपेयं, गुरुपर्वक्रमलक्षणः केवलश्रद्धानुसारिणः प्रति, तं चाग्ने खयमेव सूत्र-1|| कृदभिधास्यति । इदं च प्रज्ञापनास्यमुपाङ्गं सम्यग्ज्ञानहेतुत्वादत एव परम्परया मुक्तिंपदप्रापकत्वात् श्रेयोभूतम्, अतो मा भूदत्र विन इति विघ्नविनायकोपशान्तये शिष्याणां मालबुद्धिपरिग्रहाय खतो मङ्गलभूतस्याप्यस्यादिमध्यावसानेषु मालमभिधातव्यम् , आदिमङ्गलं बविलेन शास्त्रपारगमनार्थ, मध्यमङ्गलमवगृहीतशास्त्रार्थस्थिरीकरणार्थम् , अन्तमङ्गलं शिष्यप्रशिष्यपरम्परया शास्त्रस्याव्यवच्छेदार्थ, उक्तं च-"तं' मङ्गलमाईए मज्झे पजंतए य सत्थस्स। पढमं सत्थत्थाविग्धपारगमणाय निदिई ॥१॥ तस्सेव यथेजत्थं मज्झिमयं अन्तिमपि तस्सेव । अन्वोच्छित्तिनिमित्त
१ तन्मङ्गलमादी मध्ये पर्यन्ते च शास्त्रस्य । प्रथमं शास्त्रार्थी (वस्या ) विघ्नपारगमनाय निर्दिष्टम् ।। १ ।। तस्यैव च (तु) स्थैर्यार्थ | मध्यमन्त्यमपि तस्यैव । अव्युच्छित्तिनिमित्तं + प्रदर्शितमेव व्यु०प्र०
दीप
अनुक्रम
SAREarathimahima
'प्रज्ञापना' पदस्य उपोद्घात:
