________________
आगम
(१५)
“प्रज्ञापना" - उपांगसूत्र-४ (मूलं+वृत्ति:) पदं [१८], -------------- उद्देशक: [-], ------------- दारं [9], -------------- मूलं [२३६] मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित...........आगमसूत्र - [१५], उपांग सूत्र - [४] "प्रज्ञापना" मूलं एवं मलयगिरि-प्रणीत वृत्ति:
प्रत सूत्रांक [२३६]
दीप अनुक्रम [४७७]
वाग्योग्यपि वक्तव्यः, तद्यथा-'वइजोगी भंते ! वइजोगीति कालओ केवचिरं होति?, मो.! जह. एक समय। उको. अंतोमुहुत्त'मिति तत्र यः प्रथमसमवे काययोगेन मापायोग्यानि द्रव्याणि गृह्णाति द्वितीयसमये तानि भाषात्वेन परिषमय्य मुञ्चति तृतीयसमये चोपरमते म्रियते वा स एकं समयं वाग्योगी लभ्यते, आह च मूलटीकाकास-पढमसमये कायजोगण गहियाणं भासादवाणं बिइयसमये वइजोगेण निसर्ग काऊय उवरमंतस्स मरंतस्स वा एगसमओ लम्भई' इति, अन्तर्मुहूर्त निरन्तरं ग्रहणनिसगौं कुर्वन् तदनन्तरं चोपरमते, तथाजीवखामाव्यात् , काययोगी जघन्यतोऽन्तर्मुहूर्त्तमिति, इह द्वीन्द्रियादीनां वाग्योगोऽपि लभ्यते, संज्ञिपञ्चेन्द्रियाणां मनोयोगोऽपि ततो यदा वाग्योगो भवति मनोयोगो वा तदान काययोगप्राधान्यमिति सादिसपर्यवसितत्वभावात् जघन्यतोऽन्तर्मुहूचे काययोगी लभ्यते, उत्कर्षतो वनस्पतिकालः, स च प्रागेवोक्तः, वनस्पतिकायिकेषु हि काययोग एव केवलो न वाग्योगो मनोयोगो वा, ततः शेषयोगासम्भवात्तेष्वाकायस्थितेः सततं काययोग इति मतं, A अयोगी च सिद्धः, स च साचपर्यवसित इत्ययोगी साद्यपर्यवसित उक्तः । गतं योगद्वारमिदानी वेदद्वार प्रतिपि-IA पादयिषुराह
सवेदए णं भंते ! सवेदएचि०१, गो! सवेदए तिविधे पं०,०-अणादीए वा अपज्जवसिते अणादीए वा सपञ्जबसिए सादीए वा सपञ्जवसिए, तस्थ णं जे से सादीए सपज्जवसिए से जह• अंतो उको० अर्णतं कालं अणंताओ उस्स
अत्र (१८) कायस्थिति-पदे द्वारम् (६)- "वेद" आरब्धम्
~ 769~