________________
श्न
सूक्तमुक्तावली कामवर्ग त्यांथी चाली नीकल्यां. रात्रि पमतां एक देहेरं श्राव्युं तेमां ते सुतां. महावत जंघी गयो. तेवामां त्यां चोर श्राव्या. ते चोरना नायकने देरामां तापणी करतां धुंकतां थकां स्त्रीए दीगे. तेना रुप उपर मोही थकी ते तेने कहेवा लागी के, हुं तो तमारी साथे श्रावीश. पली महावत शा कामनो ? एम विचारी राणीए चोर पासे तेने हणाव्यो. ते महावत मरीने व्यंतरो थयो. स्त्रीने शृंगार सजेली जोश् चोर मनमां विचारवा लाग्यो जे, या स्त्रीए पागल रहीने पुरुष प्रत्ये हणाव्यो. ते कोण जाणे एनो जर्त्तार हशे अथवा को जार पुरुष हशे ? बेमांथी गमे ते हो. पण ए एनी थर नही, ने मुजश्री लुब्ध थर, तो ए महारो शो उघाड करशे ? ए स्त्रीथी आपण काई नफो न पामीये ! शामाटे जे एनी वले ते आपणी पण एक वखत एज वले समजवी. श्रावं धारीने चोरे स्त्री प्रत्ये कडं जे, श्रा थापणा रस्ता आगल नदी आवे ने तेमां घणुं पाणी ने माटे जे कांश तहारी पासे होय ते मने श्राप, के ते हुं पेले पार मुकी श्रावीने तने तेमी जश. ( मनने विषे एम कहे जे लेश्ने हुं हीडतो थश्श. तहारुं महारे कांई काम नथी.) पड़ी ते स्त्रीए वस्त्राजरण प्रमुख जे तेनी पासे हतुं ते बधुं चोरने स्वाधीन कर्यु. एटले ते लेश्ने चोर चाल्यो गयो. स्त्री तेनी वाट जोतीने जोती रही. एवामां महावत के जे व्यंतरो श्रयो ने तेणे एक सीयाल अने तेना मुख पागल एक मल विकुयों. जद माटे मल उपर सीयाल ताके जे. एटलामा तो आकाशमांथी एक गीध पंखी श्रावीने ऊपट मारी मबने ले गयो. सीयाल त्यां जोताने जोतो रह्यो. एटले पेली स्त्री (राणी) ए हसीने कयु के, अरे चूंमा ! सीयाल, तुं तो लूट्यो तो. ते सांजली राणी प्रत्ये उत्तर वालतां सीयाले कयुं के, हुं तो एकधी चुक्यो, पण तुं तो त्रणथी
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
