________________
जाषान्तर सहित.
२०१ वीने तेने जगामवा मांड्यो छाने कयुं के, हे डोसा ! तुं आज त्या सुधी दोढ पोहोर दीवस चढ्यो तो पण उठतो केम नथी ? तोहे पण ते जाग्यो नही. पढी तेने घणो घणो धूणाव्यो ( ढंढोल्यो ) त्यारे ते जाग्यो. तेने पुब्धुं जे आज श्रम केम थावडी घमां घेराई गयो ? डोसो बोल्यो जे-तमने ते शुं कहुं ? कांई कहेवा जेवुं नथी ! पठी वारंवार बलात्कारे करी पुढवाथी मोसाए जणाव्युंजे, " हे राजाजी ! आज रात्रिने समये तमारो हाथी गोख तले श्राव्यो, राणीने सुंढे करीने लीधी, त्यां तेनी साथे महावते जोग जोगव्यो, पाठी वली हाथीये सुंढवडे मामीने गोखमां मुकी. " एवं कारण देखीने में मनमां विचार्य जे, राजार्जुना घरमा आावा घोटाला बे, तो हुं सोनी ते शा हीसावमा ? ए धारणा धारतां धारतां मने आज केटलेक दीवसे फीकर ( सोच ) मटवाथी निर्चितपणे उंघ घ्यावी; तेणे करीने हे राजाजी ! करारे करीने उंघ काढी.
ते वात सांजलीने राजाए ते राणी, महावत ने हाथी, ए त्रणने वैजार गिरि पर्वत उपर चढावीने ढोली पारुवानो सेवकोने आदेश (हुकम ) थाप्यो. ते सांजलीने नगरना महाजन लोकोए राजा पासे वी विनती करी के, महाराज ! एमां हाथीनो शो वांक ? ते तो तमे तमारा दिलयकी विचारी जुर्छ ? ए तो तिर्यच बे. एने आपले जेम सिखवीये तेम ते सिखे. माटे एनो वांक नथी. राजाए महाजननी वात मन उपर लेइने हाश्रीनो गुन्हो माफ कर्यो. हाथीने पर्वत उपरथी देगे उतारवानुं क. ते वखते महावते राजाने कर्तुं जे अमे बेहुने अजयदान आपो तो हाथीने देगे उतारुं. राजा त्रणेने अजयदान थाप्यं. पर्वत पर त्रणे उतयां हाथीने पाठो आलान बालान स्थानके बांध्यो. महावत तथा राणीने काढी मुक्यां (देशपारकर्यां). ते
"
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
