________________
६३. सुहुमकिरिए अणियट्टी,
'सुहम किरिए अणियट्टि' त्ति सूक्ष्मा क्रिया यत्र निरुद्धवागमनोयोगत्वे सत्यर्द्धनिरुद्धकाययोगस्वात्तत्सूक्ष्मक्रियं न निवत्तंत इत्यनिवति ।
(व. प. ९२६) ६४. वर्द्धमानपरिणामत्वात्, एतच्च निर्वाणगमनकाले
केवलिन एव स्यादिति (वृ. प. ९२६)
वा० –'एगत्तवितक्के अवियारे' एहनों अर्थ-एकपण करी ते अभेदे करी ते भेद नहीं एकज उत्पादादिक तीन मांहिलो एक ने उप्पन्ने वा १ धुवे वा २ क्गिए वा ३ एती पर्याय मांहिली एक पर्याय नै आलंबव करी एहवा जे वितर्क चितवन ए पूर्वगत श्रुत अश्रुत नै विषे व्यंजनरूप अथवा अर्थरूप जेहन ते एकन्ववितर्क । तथा नहीं छै विचार अर्थ व्यंजन नै अन्य थकी अन्य नै विषे जेहन । तथा नहीं छ विचार मनादिक जोग नों अनेरा थकी अनेरा नै विषे संचारिव जेहनु, ते वायु रहित घर नै विषे दीवा नी परै। ते अविचारी एतल उत्पाद, स्थिति, विनाशादिक नां पर्याय माहिलों एक पर्याय नै विषे निरवाय घर दीवा नी पर निःप्रकंप चित्त, ते एकत्ववितर्कअविचारी ए बीजो भेद २। ६३. सुहुमकिरिये अनियट्टी का ,
सूक्ष्म किरिया छै जेह विषेह । मन वच जोग निरुद्धपणे छतै,
अर्द्ध तनु जोग निरुद्ध थी जेह ।। ६४. प्रवर्द्धमान परिणामपणां थकी,
पाछो निवर्तवू न होय । ए ध्यान निर्वाण-गमन काले हुवै,
तेरमें गुणठाणे छेहड़े जोय ।। ६५. समुच्छन्नकिरिये अपडवाइ का,
काय किरिया सर्वथा क्षीण । चवदमें गुण ए जोगज रुंधर्व,
अपडवाइ ते न पड़े प्रवीण ।। शुक्ल ध्यान के लक्षण ६६. शुक्ल ध्यान तणां लक्षण चिह, क्षमा ते जीपवो क्रोध ।
मुक्ति निर्लोभपणुं सरलपणु, माईव नर्माइपणुं सोध ।। शुक्ल ध्यान के आलम्बन ६७. आलंबन शुक्ल ध्यान तणां चिहं,
देवादिक उपसर्ग थी उपन्न । भय तथा चलणपणं तसु नहीं हुवै,
ते अव्वहे अव्यथा सुजन्न ।। ६८. देवादिक कृत माया थी ऊपनां,
फुन सूक्ष्म पदार्थ विषयो विचार । एहन जे मूढपणुं नहीं छै जसु, ते असंमोहे अवधार ।।
६५. समोछिण्णकिरिए अप्पडिवायी। (श २५।६०९)
'समुच्छिन्नकिरिए अप्पडिवाइ' त्ति समुच्छिन्ना क्रिया-कायिक्यादिका शैलेशीकरणनिरुद्धयोगत्वेन यस्मिस्तत्तथा अप्रतिपाति- अनुपरतस्वभावम्,
(वृ. प. ९२६)
६६. सुक्कस्स णं झाणस्स चत्तारि लक्खणा पण्णत्ता, तं जहा - खंती, मुत्तो, अज्जवे, मद्दवे ।
(श. २५२६१०)
६७. सुक्कस्स णं झाणस्स चत्तारि आलंबणा पण्णत्ता,
तं जहा- अब्बहे, 'अव्वहे' त्ति देवाधुपसर्गजनितं भयं चलनं वा व्यथा तदभावोऽव्ययम्
(वृ. प. ९२६) ६८. असंमोहे,
'असमोहे' त्ति देवादिकृतमायाजनितस्य सूक्ष्मपदार्थविषयस्य च संमोहस्य -- मूढताया निषेधोऽसंमोहः ।
(वृ. प. ९२६) ६९. विवेगे,
'विवेगे' त्ति देहादात्मनः आत्मनो वा सर्वसंयोगानां
विवेचनं-बुद्ध या पृथक्करणं विवेकः । (व. प. ९२६) ७० विउसग्गे।
(श. २५।६११) 'विउसग्गे' त्ति व्युत्सर्गो-निस्सङ्गतया देहोपधित्यागः
(बृ. प. ९२६)
६९. तनु थी आत्म बुद्धि करि जुदो करै,
आत्म थी सर्व संजोग। बुद्धचा पृथक करिवू तेहन, एह विवेक प्रयोग ।। ७०. निसंगपणे करि देह उपधि न, त्याग ते तजव होय । विउसग्ग तास श्री जिन भाखियो,
अमल चित्त अवलोय ।।
२३४ भगवती जोड़
Jain Education Intemational
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org