________________
षष्ठोऽङ्कः
[ ११३
( विलोक्य ) कथं साम्ना न विरमति १ भवतु दान
प्रयोगं दर्शयामि ।
अथ तीव्रक्षुधा सत्यमौचित्यमतिवर्तते ।
मुञ्चैनां तहिं मां भुङ्क्ष्व पतितोऽस्मि तथा (वा) ऽग्रतः ॥ २० ॥ ( इति रङ्गभूमौ पतितुमिच्छति )
राजा - अलमलमतिसम्भ्रमेण । बाहुक ! ननु नाट्य
मिदम् । नल: - ( सलजमात्मगतम् ) किमिदं मया शोकव्याकुलेन व्यवसितम् ! भवतु । ( प्रकाशम् ) देव ! करुणारसातिरेकेण विस्मारितोऽस्मि ।
दमयन्ती - ( उपसृत्य कण्ठीरवं प्रति ) मा वा प्रीणय नैषधस्य नृपतेः काञ्चित् प्रवृत्तिं दिशनात्मानं यदि वा दिवाकरकरे भृ ष्टेन देहेन मे । aratee पथाविमौ मम मनःप्रीत्यै ततस्ते प्रियं द्वावप्यद्य
यत् पुष्णात्य चिरात् तदाचर हरे ! मा स्माभिशङ्कां कृथाः ॥ २१ ॥ ( विलोक्य ) 'कथं एस परम्मुहो जादो ! न किंपि पडिवयणं पयच्छदि ।
राजा - बाहुक ! ध्रुवमयं मृगारिरेतस्याः पतिव्रतात्रतप्रभावेण प्रतिहतः ।
१. कथमेष पराङ्मुखो जातो ? न किमपि प्रतिवचनं प्रयच्छति ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
