________________
આ પ્રસ્તાવઠલા છે.
વિક્રમ સંવત ૧૭૦૧ થી ૧૮૦૦ અને ૧૮૦૧ થી ૧૯૦૦ આ. બન્ને સૈકામાં જૈન દર્શનના તત્ત્વને ખોલનારા ઘણા મહાત્મા પુરૂષો થયા છે. અકબર રાજાના પ્રતિબોધક પૂજ્ય હીરસૂરીશ્વરજી મ. સાહેબ પછી પૂજ્ય આનંદઘનજી મહારાજ સાહેબ, પૂજ્ય ઉપાધ્યાય યશોવિજય મ. સા., પૂજ્ય શ્રી ચિદાનંદજી મ. સા., પૂજ્ય શ્રી મોહનવિજયજી મ.સા. તથા અધ્યાત્મયોગી પૂ. શ્રી દેવચંદ્રજી મ. સાહેબ આદિ મહાપુરુષો થયા છે. તેઓની સાથે કવિરાજ પૂજ્ય જ્ઞાનવિમલસુરીશ્વરજી મહારાજા પણ તે સૈકામાં જ થયા છે તેઓએ ઘણાં ઘણાં ચૈત્યવંદનો, સ્તવનો અને સ્તુતિ વિગેરે કાવ્યો બનાવ્યાં છે. તેઓશ્રી કવિરાજ હતા. કંઠ સારો, રાગ સારો, ગાવાની અને રચના કરવાની કળા સારી આવી શક્તિઓ હોવા છતાં ત્યાગી, વૈરાગી અને અધ્યાત્મી આ મહાત્મા યોગિરાજ હતા. ખરેખર દર્શનીય અને પૂજનીય હતા.
તેઓની જ નિશ્રામાં સુરત શહેરથી છ'રી પાલતો એક સંઘ નીકળેલો કે જે સંઘ છ મહીને પાછો સુરત શહેરમાં આવ્યો. આ સંઘ સુરતથી ભરૂચ-કાવી-ગંધાર, ખંભાત-સાણંદ-વીરમગામ-સમીશંખેશ્વર-રાધનપુર-મોરવાડા થઈને સુઈગામ આવેલો. ત્યાંથી નગર પારકર તથા ગોડીગામ યાત્રા કરીને પાછા વળતાં સુઈગામ થરાદ-સાચોર થઈને મારવાડની પંચતીર્થીની યાત્રા કરીને પાછા વળતાં બામણવાડા-શીરોહી-અનાદરા થઈને આબુપર્વત ઉપર ગયો. ત્યાં દેલવાડાનાં દેરાસરો તથા અચલગઢનાં દેરાસરોની. યાત્રા કરીને પાછો નીચે ઊતરી પાલનપુર-મહેસાણા-અમદાવાદ થઈને છ મહિને સુરત આવેલો છે. તે સંઘનું આ કાવ્યમાં સુંદર વર્ણન કરેલું છે. તેથી આ તીર્થમાલા નામના કાવ્યનું વિવેચન તૈયાર
