________________
જેક્વેલિન કેનેડી ભાંગી પડી. ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડતાં એ બોલી ઊઠી,
હા. આમાં વાંક મારો જ છે. મેં આંખ મીંચીને ધન અને મોજ શોખ પાછળ આંધળી દોટ મૂકી હતી. પૈસો હોય તો જગત જખ મારે છે એમ માનીને વૃદ્ધ નાસિસને પરણી. નાસિસે જર-ઝવેરાત અને સમૃદ્ધિનો વરસાદ વરસાવ્યો, પણ એ સમૃદ્ધિથી તો હું સંતુષ્ટ થવાને બદલે સતત સળગતી રહી. મને ખબર પડી કે આ તો ઝાંઝવાનાં નીર કરતાંય વધારે ભ્રામક અને છેતરામણું છે.”
આ જેક્વેલિન નાસીસે પોતાની સખી એમીલી ટુઅર્ટનને લખેલા પત્રમાં પોતાની હૃદય વેદના ઠાલવતાં લખ્યું, “અત્યારે હું સાવ નિરાશ, હતાશ અને વ્યથાથી ભરપૂર છું. મારા પુત્ર કે મારાં પોતીકાં જનો મારો નથી. હું લાંબા વખત સુધી માથું પકડીને બેસી રહું છું અને વિચારું છું હું શું પામી ?
“હે સખી ! મારા વતી પ્રભુને પ્રાર્થના કરે તો એટલું કહેજે કે ધનકુબેર બનવા ચાહતી હું સાવ ખાલી હાથે તારી પાસે આવી છું. હે કરુણાના સાગર ! તેનો તું સ્વીકાર કરજે . કોઈ પણ મેક-અપ વગર, કોઈ પણ ઠાઠ વગર, પત્રકારો, પ્રસિદ્ધિ કે તસવીરકારોના કાફલા વગર તારી સમીપ આવી છું. આજે જેવી છે તેવી મને તું અપનાવજે .”
અમેરિકાના વિખ્યાત ઉપપ્રમુખ
થોમસ જે ફરસન લાંબી મુસાફરી બાદ હૈ રહી ન થાકેલા અને મેલાંઘેલાં સામાન્ય વસ્ત્રો
સાથે બાલ્ટીમોર શહેરની એક વિખ્યાત શકું
હોટલમાં પ્રવેશ્યા. લાંબા પ્રવાસને કારણે
એમનાં કપડાં અસ્વચ્છ થયાં હતાં અને એમનો દેખાવ કોઈ મેલા-ઘેલા ગામડિયા જેવો લાગતો હતો.
બાલ્ટીમોર શહેરની હોટલમાં આવીને થોમસ જે ફરસને હોટલના માલિકને પૂછ્યું, “ભાઈ ! તમે મારા માટે કોઈ ઊતરવાની સગવડ કરી શકશો ખરા ? હોટલનો કોઈ કમરો ખાલી છે કે જેથી તમે મને આપી શકો ?”
મેલાઘેલાં વસ્ત્રો જોઈને હોટલના માલિકે પ્રવાસીઓનું પત્રક જોવાને બદલે થોમસ જે ફરસનને સીધેસીધી ના જ પાડી દીધી અને કહ્યું, “હોટલમાં ક્યાંય એકે ય કમરો ખાલી નથી.”
થોમસ જેફરસને ફરી વિનંતી કરી ત્યારે પિત્તો ગુમાવીને હોટલના માલિકે કહ્યું, ‘તમને એક વાર તો કહ્યું કે અહીં તમારે માટે કોઈ જગા નથી. બરાબર સાંભળી લો. તમારા જેવા મેલાઘેલા ગામડિયા માટે આ હોટલમાં કોઈ સ્થાન નથી.’
જન્મ ૨૮ જુલાઈ, ૧૯૨૯, સાઉથન, નપૂર્યા, અમેરિકા અવસાન : ૧૯ કે, ૧૪, એનટન, ન્યૂયાંક સિટી, ન્યૂયોર્ક, અમેરિકા
૧૫૬ શીલની સંપદા
શીલની સંપદા ૧૫૭
