________________
જીભ સંવેદનહીન બની જાય છે ત્યારે મિષ્ટાન્નમાં પણ કોઈ સ્વાદ આવતો નથી અને કાન સંવેદનહીન બની જાય છે ત્યારે કર્ણપ્રિય સંગીત પણ બેકાર લાગે છે. નાક સંવેદના ગુમાવી બેસે છે ત્યારે અત્તર પણ મૂલ્યહીન બની જાય છે અને સ્પર્શનેન્દ્રિય બુટ્ટી થઈ જાય છે ત્યારે ડનલોપની ગાદી પણ કસ વિનાની લાગે છે. | વસ્તુજગતની પણ જો આ જ વાસ્તવિકતા હોય તો વ્યક્તિ જગત માટે તો પૂછવું જ શું? સંવેદનહીન હૃદય નથી તો મિત્રની ઉપસ્થિતિમાં પ્રસન્નતા અનુભવી શકતું કે નથી તો માબાપના સાંનિધ્યમાં ગદ્ગદતા અનુભવી શકતું. અરે, પરમ કરુણાના સાગર પ્રભુનાં દર્શને પણ એ નથી ઝંકૃત થઈ શકતું.
તેં જે પુછાવ્યું છે ને, એનો આ જ જવાબ છે. સુખ છે, સફળતા છે, સંપત્તિ છે પણ સંવેદના નથી તારી પાસે અને એના જ કારણે પ્રસન્નતાએ તારાથી સલામત અંતર રાખી દીધું છે. બન્યા રહેવું છે સંવેદનશીલ? અહંકારને “આવજો” કહી દે!
'
