________________
મહારાજ સાહેબ,
ખબર નથી પડતી પણ કોણ જાણે કેમ, મન ડરનું જાણે કે શિકાર બની ગયું છે. સંયોગો સાનુકૂળ હોય છે તોય ડર લાગ્યા કરે છે, સામગ્રી પર્યાપ્ત પ્રમાણમાં ઉપલબ્ધ હોય છે તો ય ડર લાગ્યા કરે છે અને સત્ત્વ પ્રચંડ હોય છે તો ય ડર લાગ્યા કરે છે. આ ડરને કારણે જીવન જાણે કે ઘઉં વિનાના કોથળા જેવું બની ગયું છે. ધર્મારાધનાના ક્ષેત્રે તો હું માર ખાઈ જ રહ્યો છું પરંતુ સંસારના ક્ષેત્રે ય મારી હાલત દયનીય બની ગઈ છે. કોઈ સમાધાન?
અભય,
એક વાત કહું તને? ઘેટા સમૂહમાં હોય છે ને તો ય કાયર હોય છે અને સિંહ એકલો હોય છે તો ય બહાદુર હોય છે ! એટલું જ કહેવું છે તને મારે કે આખી જિંદગી ડરના ઘેટા બન્યા રહેવા કરતાં એક દિવસ હિંમતના સિંહ બની જવું વધુ સારું છે. અને ડરનું એક વિચિત્ર ગણિત એવું છે કે પહેલાં ડરને આપણે આપણા મનમાં સ્થાન આપીએ છીએ અને પછી ડર આપણા મનમાં સ્થાન જમાવી બેસે છે.
