________________
પ્રમાણે કરવાથી આચાર્યશ્રીને આરામ થયો. આચાર્યશ્રીએ ત્યારથી જિંદગીપર્યંત છ વિગઈનો ત્યાગ કર્યો. આચાર્યશ્રી હંમેશા માત્ર જારનો આહાર લેતા હતા.
કાવ્યકળા- એક દિવસે એક મંત્રીએ આઠ યમકવાળું કાવ્ય બોલીને આચાર્યશ્રીને જણાવ્યું કે, “હવે આવાં કાવ્ય કરનાર કોઈ રહ્યા નથી.” આચાર્યશ્રીએ જણાવ્યું કે, “કોઈ નથી, એમ બોલવું ઠીક નથી.” મંત્રીએ કહ્યું : “એવો કોઈ ઉપાય બતાવો.” આથી આચાર્યશ્રીએ એક જ રાતમાં આઠ યમકવાળી ‘જય વૃષભ.' પદથી શરૂ થતી સ્તુતિઓ બનાવી; 'ભીંત ઉપર લખી દીધી. મંત્રી તો આ કાવ્ય વાંચીને ચકિત થઈ ગયો; અને આચાર્યશ્રીના ઉપદેશથી પ્રતિબોધ પામ્યો.
આચાર્યશ્રીએ સં. ૧૩૩૨માં પોતાના શિષ્ય સોમપ્રભને આચાર્યપંદ આપ્યું. આચાર્યશ્રીએ તેમને બાર (અગ્યાર) અંગોનું જ્ઞાન આપ્યું હતું. તે ઉપરાંત તેમની યોગ્યતા જાણીને મંત્રમોથી પણ આપી; પરંતુ આં. સોમપ્રભસૂરિએ હાથજોડી વિનંતી કરી કે, “ગુરુકૃપા છે તેમાં જ બધુંય છે. એટલે કાં તો ચારિત્રની આરાધના આપો, કાં તો આ મંત્રપોથી આપો.’’ આચાર્યશ્રી તેમને ત્યાગ-વૈરાગ્યમાં રંગાયેલા મુમુક્ષુ સમજી અને બીજો કોઈ શિષ્ય આ મંત્રપોથી માટે યોગ્ય ન લાગવાથી એ મંત્રપોથીને જલશરણ કરી દીધી.
ગ્રંથો- આચાર્યશ્રી ધર્મઘોષસૂરિએ સંઘાચારભાષ્યવિવરણ, સુઅધમ્મસ્તવ, કાયસ્થિતિપ્રકરણસ્તવાવસૂરિકા, દુસ્સમકાલસમજ઼સંઘથયું (ગા.૨૬) સાવસૂરિક, ચતુર્વિશતિજિનપૂર્વભવસ્તવ (ગા.૨૪), સ્રતાશર્મસ્તોત્ર (સ્લો.૮), દેવેન્દ્રસ્તોત્ર, યૂયં. સ્તુતિ, જયવૃષભ. અષ્ટ યમકસ્તુતિ (શ્લો.૮) અવસૂરિસહિત, શ્રાદ્ધજીતકલ્પ (ગા.૧૮૨), મંત્રગર્ભિત પાર્શ્વનાથ સ્તોત્ર (શ્લો. ૧૩), લોકાન્તિક દેવલોક જિનસ્તવન (ગા. ૧૬) અવસૂરિસહિત, યોનિસ્તવ (ગા. ૧૩), સસ્તુંજય મહાતિર્થંકલ્પ (ગા. ૩૯), અષ્ટપદતીર્થકલ્પ (શ્લો.૨૫), ગિરનારતીર્થકલ્પ ૨૮), લોકનાલિકા (શ્લો.૩૨), યુગપ્રધાનસ્તોત્ર પ્રાકૃત (ગા.૨૪), ઋષિમંડલ સ્તોત્ર (ગા.૧૦૯), પરિગ્રહપ્રમાણ (ગા.૩૯), ભાવિચતુર્વિશતિ જિનસ્તવન
૪૨
