________________
છે કે કંઈ બોલવાનું ન ગમે, ન કાંઈ જ સાંભળવાનું ગમે. ન કાંઈ જોવાનું ગમે... ‘એ’ જોવાઈ ગયો – શુદ્ધ આત્મસ્વભાવ – તો બીજું જોવાનું શું બાકી રહ્યું ?
પદાર્થો અતૃપ્તિ આપે છે. ભીતરની દુનિયા આપે છે તૃપ્તિ.
એક માણસ એક ગામમાં ગયો. હતા તો એની પાસે પૂંઠાના પંખા જ. પણ એની સેલ્સમેનશીપ ગજબની હતી. લોકોના ટોળાને એણે કહ્યું : મારી પાસે જાદુઈ પંખો છે. સો વર્ષ સુધી ચાલે તેવો. માત્ર દશ રૂપિયોંમાં લઈ જાવ.
એક સજ્જને એ ખરીદ્યો. ઘરે ગયા. ગરમી કહે મારું કામ. પણ હવે ક્યાં તકલીફ છે ? જોરથી હવા નાખી. પણ આ શું ? ‘જાદુઈ’ પંખાનાં પાંખિયાં છુટ્ટાં !
સજ્જન ગુસ્સે ભરાયા. ગયા પેલા પંખાવાળા પાસે. ‘આ તારો જાદુઈ પંખો ? સો વરસ ચાલે તેવો... ? સો મિનિટ પણ થઈ નથી અને તૂટી ગયો. સો સેકન્ડ માત્ર થઈ હશે.’
પંખાવાળો હોંશિયાર હતો. તેણે કહ્યું : સાહેબ, મારી ભૂલ થઈ ગઈ કે હું તમને પંખો વાપરવાની રીત કહેવાનું ભૂલી ગયો. આપે સાદો પંખો વાપરીએ તેમ આ પંખાને વાપર્યો હશે. પણ આ તો જાદુઈ પંખો છે...
‘તો, શી રીત છે એને વા૫૨વાની ?’
‘આપને ગ૨મી લાગે ત્યારે પંખાને સામે ટેબલ આદિ પર મૂકી દેવાનો. અને આપે શરીર હલાવવાનું.’
સમાધિ શતક ૧૪૬
