Sagai Karta Pahela

Author(s): Priyam
Publisher: Ashapuran Parshwanath Jain Gyanbhandar

Page 4

શું જોશો ?
બ્યુટી ?.... વેલ્થ ?... કે એજ્યુકેશન ?.....
ડોન્ટ વરી, એ સમજાવું પણ શક્ય છે. નાઉ લીવ ધીસ મેટર. મેરેજમાં ખાસ આવી જજે. ફેમિલી સાથે.”
સ્યોર, આ પણ કોઈ કહેવાની વાત છે ?”
“શું વાત કરે છે ? મને લાગે છે કે તું પાગલ થઈ ગયો છે. યુનાઈટેડ સ્ટેટ્સની છોકરી સાથે તારા એન્ગજમેન્ટ થયા અને તે ત્યારે જ કહી દીધું, કે એને પ્રતિક્રમણ, સ્મરણ... હં.. શું બોલ્યો’ તો તું ?”
“યસ, જ્યારે એને પંચપ્રતિક્રમણ, નવસ્મરણ, ચાર પ્રકરણ, ત્રણ ભાષ્ય અને છ કર્મગ્રંથ આવડી જશે, પછી અમારા મેરેજ થશે.”
- “હોટ અ નોનસેન્સ. તારે એ અમેરિકન છોકરીને કુંવારી જ રાખવી લાગે છે. ને તું ય કુંવારો જ રહીશ, બરાબર ને ? બાય ધ વે, અત્યારે એનો કેટલો સ્ટડી થયેલો છે ?”
નવકાર, ઓન્લી નવકાર.” પતી ગયું, તું પરણી રહ્યો.”
હલ્લો જીમિત, મને હમણાં જ તારું વેડિંગ કાર્ડ મળ્યું છે. કોન્સેપ્યુલેશન્સ, તને એક ક્વેશ્ચન કરી શકું ?... શું આ એ જ છોકરી છે, જેની સાથે તે ગયા વર્ષે...”
“યસ” “તો શું તે તારી કન્ડીશનમાં કોમ્પ્રોમાઈઝ કરી લીધું.” “નો, નોટ એટ અલ.” “તો શું બાર મહિનામાં એ છોકરીનો આટલો સ્ટડી થઈ ગયો ?”
અફકોર્સ યસ, એ શક્ય હતું અને મને એની ખબર હતી. તું ટ્રાય કરે, તો તારો પણ એટલો સ્ટડી થઈ જાય, એ પણ એટલા જ ટાઈમમાં.”
ઓકે યાર, તું જીત્યો, પણ તે જીતીને શું મેળવ્યું, એ મને સમજાતું નથી ?”
જીમિત, જેની સાથે હું દિલ ખોલીને વાત કરી શકું, એવો તું એક જ છે. આજે તને ઘરે બોલાવ્યો છે, તેનું આ જ કારણ છે. મમ્મી-પપ્પા ઉપધાન કરવા ગયા છે. અને એ રાખડી બાંધવા એના પિયરે ગઈ છે.
જીમિત, હું એટલો દુઃખી થઈ ગયો છું, કે મરી જવાના વિચાર આવે છે. એનો સ્વભાવ ડચ્ચર છે. સાવ ડચ્ચર. આખો દિવસ મમ્મી સાથે ઝઘડે છે. નજીવી વાતમાં રડવા લાગે છે ને જોર જોરથી બોલીને આખા એપાર્ટમેન્ટને ગજવી દે છે. રાતે હું થાક્યો પાક્યો ઘરે આવ્યો હોઉં, થાક, ધંધાના ટેન્શનો, આરામની સખત જરૂર... આ કશું એને દેખાય નહીં, અને મારે એક ને દોઢ વાગ્યા સુધી એની ફરિયાદો સાંભળ્યા કરવી પડે. બસ, મશીનગનની જેમ એ બોલતી જ જાય. મને કાંઈ બોલવાની તક જ ન આપે. ઘણી વાર એમ થાય કે ઘરે પાછો જાઉં જ નહીં, પણ ઘરે ન જાઉં તો ક્યાં... આટલી હાઈ-લી એજ્યુકેટેડ છે, પણ કોઈ મેનર કે કોમનસેન્સ કે વિવેક જેવું કાંઈ...
પડોશણ પાસે એ કાંઈ જોઈ આવે કે ટી.વી. કે છાપામાં કાંઈ જોઈ લે, એટલે હું મરી ગયો. એને એ વસ્તુ લાવી આપે જ છૂટકો. નહીં મોંઘવારી જોવાની, નહીં મંદી જોવાની, નહીં મારી કેપેસિટીનો વિચાર કરવાનો. ઘરના કામો રઝળતા હોય ને એ એના મેક-અપ ને ટાપટીપમાંથી ઊંચી જ ન આવતી હોય. એને કાંઈ કહેવાનું જોખમ પણ કોણ લે ?
જીમિત, તું પ્રાઈવસી રાખશી, એની મને ખબર છે. માટે જ કહું છું. એ “નેટ' પર કલાકો ગાળે છે. ને એ શું કરે છે, એ ગુપ્ત રાખવા માટે એ ખૂબ એલર્ટ હોય છે. આમ પણ એની રૂમના બંધ બારણાને ખટખટાવવાની કોઈની હિંમત હોતી નથી. એ શોપિંગના નામે બહાર જાય, તો ક્યારે પાછી આવે એનો કોઈ ભરોસો નહીં. શું કહું તને ? હું એના માટે એક સાધન છું. ફક્ત એક સાધન. જે એની શરીરની, મનની ને પૈસાની ભૂખ સંતોષી
શકે...*
Before You Get Engaged
તમે સગાઈ કરો તે પહેલાં