________________
૩૦
શ્રી પુનિત મહારાજ
રોચો. બધી વ્યવસ્થાની જવાબદારી રાવસાહેબ ચંદુલાલ ગણપતરામ દેસાઈએ સ્વીકારી હતી. ચારસો માણસોની જમવાની વ્યવસ્થા તેમણે કરી હતી. પરંતુ મહારાજની સાથે સાતસો માણસો જોઈને રાવસાહેબ ગભરાઈ ગયા. મહારાજ એમની મુશ્કેલી સમજી ગયા. પરિસ્થિતિનો ખ્યાલ આવ્યો. ભગવાન પર ભરોસો રાખવા મહારાજે રાવસાહેબને જણાવ્યું. તેમણે તેમને પંગત પાડવા કહ્યું, એકીસાથે સાતસો માણસોની પંગત પડી. પ્રભુને થાળ ધરાયો. જમવાની રસોઈ પીરસાઈ એટલે બધાંએ જમવાનું શરૂ કર્યું. ટેવ મુજબ મહારાજ દરેકને આગ્રહ કરી કરીને જમાડતા. રાવસાહેબની ચિંતા તેથી સવિશેષ વધી પડી. મહારાજે હવે રાવસાહેબને આગ્રહ કરી જોવા લાડુનો થાળ પકડાવ્યો. પહેલાં તો રાવસાહેબના મનમાં વિચાર આવ્યો કે મહારાજ મારે હાથે જ મારી ફજેતી કરાવવા માગે છે. પરંતુ ‘પોતાના ભક્તની આબરૂ ભગવાનને વધારે વહાલી છે,' એવા મહારાજના શબ્દો પર રાવસાહેબની શ્રદ્ધા દૃઢ થઈ અને હરિસ્મરણ કરીને ઉમંગભેર આગ્રહ કરીને બધાંને પીરસવા માંડ્યું. બધા ધરાઈને જમ્યા પછી સો માણસ હજુ જમે તેટલી રસોઈ વધી હતી. રાવસાહેબ તો મહારાજની ઈશ્વર ઉપરની અટળ શ્રદ્ધા અને પ્રભુના ચમત્કારથી પ્રભાવિત થઈ ગયા અને અત્યંત હર્ષ પામ્યા.
કહેવાતા સત્યાગ્રહીની ફજેતી : ચરણામૃતનો પ્રતાપ
મહારાજની મોટી પુત્રી તારાના લગ્નનો પ્રસંગ આવ્યો. મહારાજની પાસે કશી બચત ન હતી. તેથી તેઓ મૂંઝાયા. પરંતુ નરસિંહ મહેતાના શામળશાના વિવાહમાં પ્રભુએ સહાય કરી
